...

    10 Indie Rock LPs που πρέπει να έχεις στην συλλογή σου

    Στην αρχή σκέφτηκα να γράψω ένα κείμενο για τους δέκα ή είκοσι ροκ δίσκους που αξίζει να έχεις αλλά με μια γρήγορη σκέψη, είπα “are you f…cking crazy?” – καλά δεν το είπα και έτσι ακριβώς απλά ήθελα να δώσω ένα τόνο απελπισίας – και το απέρριψα αστραπιαία. Γιατί δέκα δεν φτάνουν ούτε στον χαβαλέ (προς το πενήντα ήμουν και αυτό με ζόρι) και γιατί δεν υπάρχουν πολλά να γράψω για έναν δίσκο που θεωρείται αριστούργημα σε όλο το φάσμα της μουσικής όπως π.χ. το “IV” των “Zeppelin” ή όλη την δισκογραφία των Εξόριστων (Φακ γέα). Όποτε είπα να σας μεταλαμπαδεύσω (Ζουράρι κρύψου) τις γνώσεις μου σε ένα συγκεκριμένο είδος, το indie, που ειδικά την τελευταία δεκαετία έχει τρομερά άλμπουμ να παρουσιάσει.

    (Ο όρος  Indie χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει πρώιμες παραγωγές συγκροτημάτων που από τον δίσκο αυτόν και μετά έγιναν γνωστά στο ευρύ κοινό και ακολούθησαν μια πιο mainstream πορεία. Δεν είναι είδος μουσικής αλλά παρόλα αυτά, χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει την μετεξέλιξη της  Britpop, του grunge και του garage rock. Εδώ θα εξετάσουμε τον συνδυασμό και των 2 εννοιών, δηλαδή και πρώιμες παραγωγές αλλά και το γεγονός ότι έχουν τέτοια στοιχεία στην μουσική τους).

    Η σειρά είναι τυχαία… και καλά…

    1) Arctic Monkeys  “Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not” (2006)

    1280x1280

    Το πρώτο άλμπουμ των Arctic Monkeys, ένα αριστούργημα τεραστίων διαστάσεων για τους λάτρεις του είδους.  Με αυτόν τον δίσκο έκαναν οι A.M. το μεγάλο μπάμ και δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το γιατί: Ωμός ήχος, ωραία γκάζια, φοβερά riffs.  Απλά άκουσε το “ I bet you look good on the dancefloor” και το “When the sun goes down” και θα καταλάβεις τι εννοώ.

    2) The Black Keys   “Magic Potion” (2006)

    32254

    Δική μου μεγάλη αδυναμία. Ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η αμερικάνικη μουσική σκηνή την τελευταία δεκαετία. Garage και blues κιθάρες, ωμή παραγωγή μιας και η ηχογράφηση του δίσκου έγινε στην υπόγα του Patrick Carney, (o drummer είναι ρε χαβαλέ). Το “Your Touch” είναι το ακατέργαστο διαμάντι του άλμπουμ και ο Auerbach (ο άλλος με τα μούσια…) δίνει ρέστα. Είναι ο τέταρτος δίσκος του δίδυμου από το Ohio, που αν και υπήρχε από το 2002, έγινε γνωστό παγκόσμια το 2010 με το “Brothers” και στην χώρα μας, που τα παίρνουμε όλα πιο γρήγορα χαμπάρι, το 2013 με το “El Camino”.

    3) Kasabian   “Kasabian” (2004)

    Kasabian

    Άλλη μια αδυναμία. Το ξέρω δεν το πάω αρκετά αντικειμενικά το θέμα αλλά μαντέψτε… Δεν με απασχολεί!!! Μαζί με τους Arctic Monkeys, είναι μια μπάντα που ακολουθεί σταθερά ανοδική πορεία στην Μεγάλη Βρετανία τα τελευταία χρόνια. Τι να λέμε τώρα… “Club Foot”, “Processed Beats”, “L.S.F.” μερικά από τα τραγούδια του δίσκου που απλά ‘γλεντάνε’.

    4) Franz Ferdinand  “Franz Ferdinand” (2004)

    franz-ferdinand

    Κάργα Βρετανίλα, εκπληκτικό groove και μια γενικά feel good διάθεση από τον Alex Kapranos και την παρέα του. Τραγούδια όπως το “Take Me Out” και το “This Fire” σε προκαλούν να ‘σπάσεις’ έστω λίγο τον σβέρκο στον ρυθμό. Εκτός αν δεν ακούς Franz Ferdinand. Ή Indie. Ή Rock γενικά. Οπότε αν συνεχίζεις να διαβάζεις το άρθρο ή έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο ή είσαι συγγενής μου και αναγκάζεσαι. Εκεί πάω πάσο.

    5) The Strokes  “Is This It” (2001)

    1361182016_is_this_it

    Επίσης το πρώτο άλμπουμ των Νεοϋορκέζων The Strokes, με αρκετά punk στοιχεία, που θυμίζει έντονα garage μπάντες της δεκαετίας των 70s’. Όλος ο δίσκος είναι διαμαντάκι και αξίζει να ακούσεις άμεσα το “Someday” και το “Hard to Explain” (Ναι σε σένα το λέω που νομίζεις ότι όλος ο δίσκος έχει μόνο το “Last Nite”. Έχει και άλλα 10 κομμάτια!! Φοβερό;;) Αααα, άχρηστη πληροφορία : Το LP δεν κυκλοφόρησε με αυτό το εξώφυλλο στην Αμερική γιατί θεωρήθηκε προκλητικό. (γελάνε και τα τσιμέντα)

    6) Kaiser Chiefs “Employment”  (2005)

    Kaiser+Chiefs_Employment_1601

    Οι Kaiser Chiefs έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα μέσω  διαφήμισης καρτοκινητής με το χειρότερο ή εκνευριστικότερο (πάρτο όπως θες)  τραγούδι του δίσκου. Αυτό με τον εκπληκτικό τίτλο “Na na na na naaa” που είναι και το ρεφρέν?! του. Το οποίο ακόμα και η ίδια η μπάντα δεν το έβγαλε ποτέ σε single!! Ποτέ.  Αλλά ευτυχώς τα υπόλοιπα 11 τραγούδια του δίσκου σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω,  για την ψυχική οδύνη.

    7) The Killers “Hot Fuss” (2004)

    killers-hotfuss

    Μπάντα με καθαρά Βρετανικές επιρροές και βρετανικό ήχο, από το Λας Βέγκας. Ναι από το Βέγκας. Εκείνο με τα καζίνα και τα στριπτιτζάδικα. Και την έρημο. Ευτυχώς δεν έμειναν πιστοί στο ρητό «What happens in Vegas, stays in Vegas» και  τράβηξαν προς Καλιφόρνια μεριά όπου και ηχογράφησαν αυτό τον γαμάτο δίσκο.  Ναι εκεί που είναι το Λος Άντζελες. Και οι παραλίες.  “Mr. Brightside”, “All This Things that I Have Done” και το πλέον κλασσικό “Somebody Told Me”, μερικά από τα τραγούδια του δίσκου που σίγουρα κάπου τα έχεις ακούσει.

    8) Blur  “Blur” (1997)

    Blur_1997

    Το συγκρότημα που μαζί με τους OASIS όρισαν την Britpop σκηνή στα 90s’. Αν ήταν να διαλέξουμε ένα άλμπουμ από όλη την δισκογραφία τους, προφανώς θα διαλέγαμε το “Parklife” (1994). Αλλά φίλε αναγνώστη – αν συνεχίζεις να με διαβάζεις ως εδώ – καταλαβαίνεις ότι δεν εξετάζουμε τις δισκογραφίες γενικά οπότε οι εξυπνάδες «Αυτό δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ των Blur» πάνε περίπατο. Άλλωστε για κάποιον που είναι στην ηλικία μου, είναι ο καλύτερος δίσκος τους γιατί έχει μέσα το “Song 2” (FIFA ’98). Woo Hooo και    1-0 το γλέντι.

    9) Arcade Fire “Neon Bible” (2007)

    arcadefireneonbible

    Να και οι Καναδοί της παρέας…. Ο δεύτερος δίσκος της παρέας από το Κεμπέκ (Ούτε που το είχα φανταστεί) ο οποίος ηχογραφήθηκε σε μια παλιά εκκλησία που αγόρασε και ανακαίνισε η ίδια η μπάντα… (Hmmm… no problem there….). Αρκετά μελωδικός δίσκος που σε συνδυασμό με τα μελαγχολικά φωνητικά του Win Butler σου δημιουργεί μία αίσθηση ότι ακούς λίγο πιο εξελιγμένους Smiths.

    10) The White Stripes “Elephant” (2003)

    elephant-by-the-white-stripes

    Μια από τις μπάντες που λίγο πολύ οφείλεται η έξαρση του alternative ήχου και όρισαν το  Indie rock από το 2000 και μετά. Αυτός ο δίσκος έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό την μουσική περσόνα που λέγεται Jack White. Αν εξαιρέσεις το ότι ήταν παντρεμένος με την drummer του συγκροτήματος (μεγάλη επιτυχία…) από κει και πέρα με ότι ασχολήθηκε ο White είχε κάτι να σου πει. Φοβερός δίσκος, ‘γεμάτος’ αλλά λίγο δύσκολος στο πρώτο άκουσμα. Στον δίσκο αυτό θα βρεις και το πιο χιλιοπαιγμένο, χιλιοδιασκευασμένο (όχι άλλο κάρβουνο…) κομμάτι της τελευταίας δεκαετίας “Seven Nation Army” το οποίο γνωρίζουν ακόμα και αυτοί που πιστεύουν ότι το White Stripes είναι όνομα ισχυρού απορρυπαντικού πλυντηρίου.

    ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

    ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

    ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ