Όπως και να το δεις είναι λιγάκι αμφίσημο το να γράφεις ένα κειμενάκι για την ντόπα με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα μέσα σ’ ένα γυμναστήριο. Αυτό ακριβώς όμως κάνω. Προσπαθώ να αντλήσω τα αίτια του φαινομένου μέσα σ’ ένα αυθεντικό πλαίσιο ανάδυσής του. Εδώ που η ματαιοδοξία για τον αλαβάστρινο τρικέφαλο οδηγεί στην υπερκατανάλωση σκευασμάτων και κατά συνέπεια πολλές φορές στην νεφρική ανεπάρκεια. Μέσα από τέτοιους χώρους αναδύθηκε το φαινόμενο Πύρρος Δήμας, ο Κάχι το «Κλαρκ», ο Σαμπάνης, ο Κεντέρης, η Θάνου. Όλοι. Και φυσικά όχι μόνο αρσιβαρίστες ή αθλητές του κλασσικού στίβου. Κάπως έτσι, στις μεταπολεμικές ψυχροπολεμικές δεκαετίες οι αστικές δημοκρατίες και η γραφειοκρατική Σοβιετία έκαναν τα κοριτσάκια της ρυθμικής γυμναστικής κάτι 40κιλα ανορεξικά ανθρωποειδή έτοιμα για το βάθρο της δόξας. Για να ανεμίσει ψηλά η σημαία της ματαιοδοξίας. «Βιταμίνες είναι, απλές Βιταμίνες». Και μετά νοσοκομεία, χημειοθεραπείες, λήθη. Δεν είμαστε και πολύ μακριά. Όχι, καθόλου. Ούτε είναι εύκολο για την ποιότητα της πολιτικής ηγεσίας του σήμερα να πει όχι. Γιατί; Αφού ο κακοπληρωμένος, άνεργος, απολυμένος, εγωπαθής, πατριδοκέφαλος μικροαστός αναπαύεται διασωληνωμένος στον καινούργιο, αφράτο ΙΚΕΑ καναπέ του και χειροκροτεί το μετάλλιο. Τον κενό εαυτό του. Το όνειρο που ζει μακριά του. Το πρωτοσέλιδο μιας κατακίτρινης φυλλάδας. Και βέβαια κάνει το κορόιδο όταν ο σύλλογος στον οποίο διαπρέπει ο 14χρονος κανακάρης του, του πασάρει διακριτικά την πρώτη ναδρολόνη. «Στην υγειά του ρε. Ο γιόκας μου ο Φίτσουλας ρε, θα είναι σε 3 χρονάκια πρώτη μούρη. Θα μιλάει γι’ αυτόν όλη η Ελλάδα. Γλαμουριά, TV, δόξα, γκόμενες, κάμπριο με φιμέ τζάμια. Σωστός Ολυμπιονίκης. Θα τον υποδεχτούνε πίσω στην πατρίδα υπουργοί, δήμαρχοι, νομάρχες, αρχιεπίσκοποι, αθλητικές εταιρείες. Όσοι εξωραΐζουν επιμελώς το ψεύτικο και μας κλείνουν μέσα. Για να απλώσει η κυρά Παγώνα στην Πατησίων την νάιλον γαλανόλευκη που φυλάει στο μπαούλο και να νιώσει περήφανη που το σπέρμα του Ησίοδου διαιωνίζεται μέσα από κάτι «φτιαγμένους» γορίλλες. Αρχαίο Πνεύμα Ένοχο. ‘Ήρωες με ξύλινα πόδια. Πρεζάκια της δόξας. Και συν αυτών οι συγκλονισμένες αθώες περιστερές που ανακάλυψαν το ντόπινγκ τώρα. Ένοχοι που πίσω από τα αμέτρητα μπράβο, τις φαμφάρες και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα νταραβερίζονται το απίστευτο μπαγιόκο της όλης ιστορίας. Εκεί είναι όλο το ζουμί.