Πρωτη και φαρμακερη

Είναι Σάββατο απόγευμα. Παίζει Charles mingus. Πίνουμε malt. Και γαμώ τις χλίδες. Γινόμαστε καθώς πρέπει. Αυτό μας καθυπαγορεύει το «έξω». Το πλαίσιο που άλλαξε. Ο ουρανός είναι αρκετά γκρίζος. Βρέχει. Άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ. Ούτε ο καιρός δεν είναι αποφασισμένος. Ο Αύγουστος δίνει αισίως την σκυτάλη στο ψευτό-φθινόπωρο της κουφόβρασης. Δεν είναι κι άσχημα. Μια αλλαγή είναι αρκετή. Το ρολόι δείχνει 6 και κάτι. Δειλά δειλά χαϊδεύεις το κοντρόλ. Αρχίζει… Και τι δόλια σύμπτωσης, πάντα αρχίζει με τον γαύρο. Πρωτάθλημα ΟΠΑΠ. Τα τυχερά παιχνίδια. Σούπερ Κλίκα. Όλα τα καλά παιδιά με κυκλώνουν ξανά. Τους βλέπω να έρχονται. Με καπαρντίνα τύπου Κλουζώ. Και δεν έχω την δύναμη, την θέληση, να τους πω όχι. Περιμένω την στρογγυλή να τσουλήσει σε μπλαζέ πράσινο φόντο. Τα σκέφτομαι ξανά. Νταραβέρια στο κότερο. Στην μαρίνα Ζέας με μια πίτσα αγκαλιά. Τα πλήθη να ουρλιάζουν στις κερκίδες. Λάδια, μπουζί, τσιμούχα και θλιβερά ρελάνς με ένα τόνο οπιούχα. είμαστε ακόμη εδώ. Στην στυγνή δίνη της τελετουργίας. Αρχή και τέλος, με μια προδιαγεγραμμένη τροχιά. Επιβάτες στον συρμό της επανάληψης. Της ασφυκτικά δήθεν ανανέωσης. Πάλι τα ίδια. Και όμως είμαστε ακόμα, ακόμα, ακόμα εδώ. Σ’ αυτό που τόσο καλά έχουμε μάθει να κάνουμε. Μπλούζα, κασκόλ, δυναμιτάκια, σημαίες, φέι βολάν, τρικάκια, συνθήματα, φιξάκια. Τι διαμαρτύρομαι πάλι. Αφού στο τέλος την βρίσκω. Απ’ την μια η ηθική, η συμπαιγνία που σε τυλίγει. Από την άλλη τα ένστικτα, η κοινωνικοποίηση. Αυτό το γαμημένο το ανήκειν που λειτουργεί ενίοτε ως παυσίπονο.

«Ξημέρωσε Κυριακή, Γιορτή και σχόλη,
Και πάλι γήπεδο θα πας μικροαστέ καριόλη».

Να χαρούμε, να λυπηθούμε, να ξεσπάσουμε, να απολογηθούμε. Δεν γαμιέται. Πάλι κατόπιν εορτής. Αφού και πάλι ήμασταν απ’οίκω. Στον κύκλο της «Ιθάκης». Δεμένοι πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι. Να φωνάξουμε δυνατά το πατρώνυμο μας. Η σφυρίχτρα στο στόμα. Μια ζεστή αγκαλιά. Καλή μας χρονιά. Θα σας γαμήσουμε. Κουφάλες θα σας πιούμε το αίμα. Βουτιά από ψηλά στο στημένο παζάρι των μεγαλοπαραγόντων. Ας είναι.
«Θέλω να ξεμπλέξω, από σένα δεν μπορώ. Δεν μπορώ». Καλή χρονιά αρρωστάκια.

Ολυμπιακός – Αστέρας Τρίπολης 3-1:

Ξεκινάω απ’ τους πρωταθλητές. Τους αιώνιους του είδους. Τα πράγματα είναι απλά. Η ομαδούλα με τα κόκκινα του ρεφορμισμού έκανε ομαδικές διακοπές στην Κύπρο. Εισέπραξε 3 μπαλάκια άνευ φλαούνας και χαλουμίου και επέστρεψε να ανατρέψει τα μη αναστρέψιμα στο κάστρο τύπου playmobile Γεώργιος Καραϊσκάκης. Αμελέτητα. Τα ΜΑΤ του Κόκκαλη αγρίεψαν. Μια βόλτα στου Ρέντη, μια γιούχα, ένα λαϊκό «ματώστε για την φανέλα» και η γαυριάδα έπρεπε να αναβιώσει την ύπαρξή της, το εγώ της πάνω στο κουφάρι του Αστέρα Τρίπολης. Όχι γιατί παίζονται και λεφτά στην μέση. Γούρια, γιουρούσια, πάθος, υπερχειλίζουσα γαυρίλα ώστε και ο Ευρωπαίος Βαλβέρδε να καταλάβει ότι κοουτσάρει πεζοναύτες και νικηφόρο ξεκίνημα. Στον δρόμο τον πεπατημένο, για άλλον έναν Μάη στον Περαία, με τη κούπα στην παρέα. 49 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip. Αυτοί ξέρουν! Για την ιστορία (και μόνο για πάρτι της) τελικό σκορ 3-1

(Γκαλέτι 61’, 63’, Κοβάσεβιτς 81’ – Τσέζαρεκ 45’ ).

Α.Ε.Κ. – Παναθηναϊκός 2- 1:

Το πρώτο ντέρμπι. Το πρώτο αίμα. Μιλάμε για ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Πάρα πολύ ξύλο. Πολύ κλοτσιά και μάπα. Ο λόγος φάουλ ανά λεπτό αγώνα είναι εξωφρενικός. Δεν υπάρχει νόημα. Πρέπει να είσαι υπερβολικά απελπισμένος για να παρακολουθήσεις αυτό το ματς. Και η ελληνική εξήγηση: «Και καλά πάθος». Αλλά πάρα πολύ πάθος. Σαν ερωτική ταινία του Γκουσγκούνη. Νταβατζιλίκι ολκής. Και ο Κύρος Βασσάρας το μεγάλο αφεντικό. Αν δεν κοίταγες την τηλεόραση, θα άκουγες το εξής: «Φρου, φρου, ντουπ, ντουπ, Φρου, Φρου, ντουπ». Η ΑΕΚ πάντως δεν ξέχασε τα πράσινα της Ομόνοιας. Και η μετενσάρκωση συνέβη εις βάρος του πολυμετοχικού σιχάματος με το τριφύλλι στο στήθος. Η συνταγή με τα κότερα και τις φαμφάρες υστέρησε από την κιτρινόμαυρη λογική ή η μπάλα ή το πόδι σου. Και τα βαζελάκια από υγεία άρχισαν να αποπνέουν ανασφάλεια και αμφιβολία. Την ακριβώς αντίθετη συναισθηματική αλλαγή θα παρουσιάζει από αύριο στα λαμπρά μέσα της χώρας η ΑΕΚ. Τι να κάνεις. 2 δάκτυλα απόσταση. «Αλλαγή – Απαλλαγή» και ξανά προς την δόξα τραβά. Υπάρχει κάτι που να μην ήταν μαύρο; Και βέβαια: Το γκολάκι του Εντίνιο ας πούμε. Να που το παιδί αυτό σουτάρει και εξαιρετικά. Εύγε. Επίσης ενδιαφέρον προκάλεσε και το αμφιλεγόμενο πέναλτι. Δόθηκε για να στέλνουν μηνύματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς οι 15χρονοι. Αν ο Παναθηναϊκός αρχίσει να διαμαρτύρεται για την διαιτησία ενδέχεται να παρατηρηθούν έντονα μεταφυσικά φαινόμενα. (Εντίνο 20’, Μπλάνκο 45’ – Καραγκούνης 94’).

Πανιώνιος – Ξάνθη 0-1:
Σ’ ένα R.E.M. παραλήρημα κάπου κοντά στον δεκαπενταύγουστο είχα δει στον ύπνο μου σκηνές από την ταινία (του Ντάνιελ Ντέιλ Λούις) το αριστερό μου πόδι. Όχι δεν είχα πάρει ναρκωτικά. Με το ίδιο ακριβώς πόδι, το αριστερό, ξεκίνησε και ο ιστορικός την νέα ποδοσφαιρική σεζόν. Δεν βαριέσαι. Ίσως το επόμενο βήμα να γίνει με το δεξί. Αριστεροί και ανορθόδοξοι εμείς οι Πανιώνιοι μάλλον πάντως θα παραμείνουμε. Είναι αλήθεια ότι γουστάρουμε την μανούρα. Μας κάνει καλό. Ιδρώνουμε και αποδίδουμε καλύτερα. Παίκτες, θεατές, προπονητές. Ίδωμεν. Η πλάκα είναι ότι οι αβάπτιστοι φίλοι μας από το βορρά πήραν ένα διπλάκι κάνοντας ένα και μόνο σουτ προς την εστία του Κρέσιτς (και αυτό πίσω από την σέντρα). Και τα τελευταία χρόνια (με εξαίρεση την περσινή ηδονική μας νίκη) έχουν καταφέρει να αποκτήσουν μια παράδοση διπλού άνευ λόγου και αιτίας. Μήπως υπάρχει ο Ναζωραίος να κάνουμε κανένα τάμα, καμιά σταυροφορία ενάντια στους αλλόθρησκους. Ναι. Μου λείπει ο Φερνάντες. Όχι δεν θα μου λείψει ο Τζιμπούρ. Η Αποκαθήλωσις είναι διαδικασία επιλεκτική. Για το μελαχρινό εξ Αλγερίας αγόρι το Delete πατήθηκε ήδη. Καλά έκανε και έφυγε. Καλά κάναμε και τσεπώσαμε 3,2. Φίνα και ομαλά. Απλά μας γκάστρωσε ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Και στην τελική δεν πήγε εκεί που ήθελε, αλλά εκεί που τον ήθελαν. Και τι περιμένουμε; Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Για τον Βραζιλιάνο ακόμα δεν μπορούμε να πούμε. Για τους Ντελούρα και Λουρένσο απλά σταυροκοπιόμαστε. Λίγο φορμάρισμα ο Χούτος, λίγη λογική ο Κοιλιάρας, λίγα γκολάκια του Μπάρκογλου από στημένα και όλα θα βολευτούνε. Αν όχι; Θα την βρίσκουμε και με τα σλάλομ του Λωλομανώλη. Τουλάχιστον χάσαμε με εξαιρετικής ομορφιάς, σπανιότητας και τύχης γκολ. Βουρ για Σέρρες σύντροφοι, να ισιώσουμε την στραβή. Η Αρχή είναι το ήμισυ του παντός μόνο για τους αρχαίους. (Τάιντερ 15’).

[Μια φορά κι έναν καιρό:
Μ’ αρέσει να θυμάμαι και αυτό είναι γνωστό. Πρεμιέρες και Πανιώνιος. Έψαξα και βρήκα αυτή με έναν κοινό παρανομαστή: Άδικη ήττα με 1-0. Χαλκηδόνα – Πανιώνιος σε κάτι σαν γήπεδο (σε χαμηλότερο επίπεδο από το δρόμο), όπως η Ολλανδία από την θάλασσα) στα δυτικά προάστια. Αβραμίκος και γράφων ήταν εκεί. Ποδοσφαιρική απογοήτευση αλλά και εγκάρδια φιλική κουβέντα. Απ’ αυτή που ρίχνει τοίχους ανάμεσα σε ανθρώπους.]

Άρης – Λεβαδειακός 2-0:

Ο Λεβαδειακός δεν είναι Σλάβεν. Και το Βικελίδης – Σκουληκοφωλιά είναι από μόνο του αρκετό για να χάσουν οι Βοιωτοί. Στην πρεμιέρα με τα Αρειανά να κρέμονται σαν τα σταφύλια απ’ τα κάγκελα και την ομάδα να θέλει να αποδείξει ότι έκατσε στραβή στην Κροατία δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα από το 2-0. Οι ευκαιρίες του Λεβαδειακού δεν ήταν αρκετές για να αλλάξουν τα διαφαινόμενα. Ο Άρης είναι ανταγωνιστικός, αλλά χωρίς τον Σερβοέλληνα και με βασικούς παίκτες ντεφορμέ η τέταρτη θέση δεν δείχνει να είναι καπαρωμένη. Και ο έτερος της πόλης Πάοκ δείχνει να έχει κέφια. Τώρα το «έτερος της πόλης» ενδέχεται να είναι και λάθος καθώς ο Άρης σκέφτεται να μεταφέρει την έδρα του στην Σαλαμάνκα. (Χαβίτο 66΄, Βλόνταερτσικ 78’).

Ηρακλής – Πανσερραϊκός 1-2:
Καλώς τα παιδιά. Τα γριόνια πίστευαν ότι οι Σέρρες είναι για τοπικό πρωτάθλημα. Αμ δε. Ήταν καλύτεροι, αποτελεσματικότεροι και δεν φοβήθηκαν καθόλου έναν Ηρακλή που έχει αφήσει σπίτι του το ρόπαλο. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο Κωνσταντίνου θα αναγεννηθεί. Καλό κι αυτό. Ο Ηρακλής μάλλον θα είναι χειρότερος του αναμενόμενου. Ακούω για «έκπληξη του πρωταθλήματος» και άλλα διάφορα ανάλογα και υπερβολικά. Τα Παπάφι βιάζονται και το υλικό είναι μέτριο. Στην επιεικέστερη των περιπτώσεων. Αααα βέβαια, ξέχασα κάτι πάρα πολύ βασικό. Μάκης Τριανταφυλλόπουλος. Μπαγεβιτσικοειδές και αγαπημένο. Με αγνές προθέσεις για την συμμετοχή του στον στίβο του ποδοσφαίρου. Ρομπέν των δασών. Ιεροκύρηκας του ηθικού. Βοναπαρτισμός και νταραβέρια. Όλοι θα φάτε μην βιάζεστε. (Ντιέ 78’ – Ζουντί 8’, 41’).

Όφη – Πάοκ 0-2:

Είναι εδώ. Με το λάβαρο του Ζαγοράκι και την ρούχλα να έχει φτιάξει καλά την Θύρα 4, τα Μπάοκς μπήκαν με το δεξί. Τα σπάσανε στις Σέρρες με τα φιλαράκια τους (παγκόσμια πρώτη επεισόδια σε φιλικό) και σπρώχνουνε μια ομάδα καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, αλλά γεμάτη ερωτηματικά. Στην Ελλάδα με πόπολο, γιούχα, 2 καλούς παίκτες και ευνοϊκά διακείμενα βλέμματα από του καμπαρντινάτους κάνεις τα πάντα. Και ο Παοκ φέτος εγγυάται ότι έχει πολύ περισσότερα να κερδίσει απ’ ότι θα χάσει. Πάντα μέσα στο Ελληνικό πλαίσιο. Και τα παιδιά απ’ την Κρήτη πληρώνουν αμαρτίες άλλων. Δημούτσος, Εντόι, ο Τζόρβας με το Φέρι Μποτ στο κότερο. Πάρε δώσε. In – out. Μέσα – έξω. Και για αυτή την κακή τεσσάρα, την περσινή, φέτος τα κοπέλια θα πάνε στην Β’ εθνική. Έτσι θέλει το μεγάλο αφεντικό. Ο Βουτσινάς. Ιστορία μου αμαρτία μου και τα λοιπά και τα λοιπά. (Μάρκος Αντόνιο 8’ – Κονσεϊσάο 40’).

Λάρισα – Θρασύβουλος 3-0:

Μια γειτονιά της Αθήνας χάθηκε στον κάμπο. Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε την βόλτα του Θρασύβουλα στο μποστανάκι της ΑΕΛ. Το τελικό αποτέλεσμα φανερώνει την ευκολία της ΑΕΛ να κάμψει την αντίσταση μιας ομάδας με περιορισμένη δυναμική αλλά μεταιχμιακή αγωνιστική συμπεριφορά μεταξύ 1ης και 2ης εθνικής. Και το ισοζύγιο θα δείξει το μέλλον του Θρασύβουλα. Όσο για την αγαπημένη μας Καραγκούνα με τις βυσσινί σεξουλιάρικες ζαρτιέρες, η παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη στον πάγκο εγγυάται τι εισιτήριο προς την αβεβαιότητα. Αγωνιστικά τα ερωτηματικά είναι πολλά αν και φαίνεται ότι οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές τις περσινής ΑΕΛ βρήκαν διαφορετική ποδοσφαιρική στέγη. (Σαρμιέντο 27’, Πάρα 10’, 33’).

Πανθρακικός – Εργοτέλης 1-2:
Ένας νομός 2 ομάδες. Όλα καλά, όλα ανθηρά. Όμως το καλαμπαλίκι της Σούπερ Κλικ, θέλει άλλα γιατροσόφια. Και ο Εργοτέλης τυγχάνει να έχει μια καλύτερη επίγνωση του τι και πως χρειάζεται. Λίγο πολύ το παιχνίδι κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στο επίπεδο αυτό ο Ογκουνσότο ήταν απλά αρκετός. Καλή αρχή για τα κοπέλια, χαστουκάκι που κάνει ένα απαλό κι ανεπιτήδευτο πλαφ στους Θράκες. Θα μάθουν όμως και αυτοί. Αργά ή γρήγορα. (Ενρίκεζ 29’ – Ογκουνσότο 53’, 82’).

Μικρά Μικρά και ωραία:

– 15.000 ευρώ πριμ σε κάθε ποδοσφαιριστή του Εργοτέλη έδωσε η διοίκηση της ομάδας για το διπλό στην Θράκη. Δηλαδή πολύ απλά όλοι ήταν εξοπλισμένοι με την ιδέα της ήττας. Πριμ για ένα διπλό που θα έπρεπε να φαντάζει λογικά πραγματοποιήσιμο. Όχι όμως στο Ελλάντα.

– Ο Μπάμπης ο Σουγιάς και όλα τα υπόλοιπα Παόκια ποτ ταξίδεψαν στο Ηράκλειο, εξέδωσαν ανακοίνωση για την κακομεταχείρισή τους από τις Ναυτιλιακές εταιρείες που εξαπάτησαν και κακομεταχειρίστηκαν τον λαό του Πάοκ. Μεταξύ των άλλων η ταξική αυτή ανακοίνωση αναφέρει: «Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε, ότι το Ελληνικό κράτος άγεται και φέρεται από το κεφάλαιο. Στην προκειμένη περίπτωση, οι ιδιοκτήτες των Ναυτιλιακών Εταιριών λειτούργησαν πέρα και πάνω από κάθε νόμο. Με την ανοχή, μάλιστα, του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και όλων των αρμόδιων φορέων, οι πλοιοκτήτες είχαν τη δυνατότητα να αποκλείσουν με τον πλέον προκλητικό τρόπο τη μεταφορά των φιλάθλων του ΠΑΟΚ από το Ηράκλειο στον Πειραιά. Οι φίλαθλοι μας αντιμετωπίστηκαν ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Σύμφωνοι, αλλά μια ερώτηση: Όταν οι γράφοντες αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίες στις καλοκαιρινές τους διακοπές γράφουν τέτοιες ανακοινώσεις; Η Μήπως με την βοήθεια της τσούρου αποκτάται μια λουμπενοειδής πολιτική ταυτότητα με ημερομηνία λήξεως;

– Το ευφυές σύνθημα της εξέδρας «Βάλτε όλο το κότερο στο κώλο». Σύνθημα γροθιά κατά της πολυμετοχικότητας.

– Αν και ο Μπίδης έλειπε, ακούστηκε ξανά το “έλα μωρή αρρώστια

– Οι Αεκτζήδες νομίζουν ότι θα πάρουν το πρωτάθλημα

– Ο Μουρίνιο βρέθηκε στα επίσημα του ΟΑΚΑ. Δίπλα του ήταν και ο Ντέμης.