Γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιώτης και Πανιώνιος, παιδί των 1980s, έφηβος των 1990s και ενήλικος του «ακόμα παίζεται», ως συνεπής Millennial. Το πρωί ντύνομαι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο, τα μεσημέρια πατέρας και τα βράδια νοσταλγώ το μέλλον, που συνήθως έρχεται με την ορμή ενός κύματος. Άλλωστε στην κορφή ενός κύματος γνωρίστηκα με τον εαυτό μου, στο Λονδίνο έμαθα να βγάζω το ψωμί μου, στη Βαρκελώνη θυμήθηκα να ονειρεύομαι, στην Αβάνα εκτίμησα την υγρασία, στο Κάιρο βρήκα τους παππούδες μου και στη Νέα Σμύρνη επιστρέφω πάντα.

Ξεκίνησα ως αριστερό μπακ χαφ και κάπου στην πορεία (αντί να τα πίνω και να γίνω ο επόμενος flea), βρέθηκα να τα σερβίρω. Υπό μια έννοια, με φάγαν σχεδον κυριολεκτικά τα κυκλώματα, καθώς σπούδασα ηλεκτρονικός. Τα τελευταία 18 έτη, σερβίρω ανελλιπώς.

Μεγάλωσε στον Πειραιά από όπου έφυγε στα 18 της για να σπουδάσει στην Αγγλία. Αγαπάει μόνο 2 πράγματα σε αυτήν την ζωή, να ταξιδεύει και να γράφει ( α…και τα καλοκαίρια!) Έχει γράψει 2 βιβλία και αυτήν την στιγμή προσπαθεί το πρώτο της παραμύθι.

Υιός Θηραίων, γεννήθηκα στην Αττική Γη τον Οκτώβρη του 1982. Μεγάλωνα τους χειμώνες στον Άγιο Δημήτριο και τα καλοκαίρια στη Santa Irene· στις αντιθέσεις των καιρών, των εποχών, των τόπων, των ανθρώπων. Φως, Αέρας, Γαία σκληρή και Θάλασσα από τη μία· κλουβιά, καυσαέρια, σχολειά και γράμματα απ την άλλη· παντού γύρω μουσική: μπαγλαμάδες, πιάνα, κιθάρες, λαούτα, μπουζούκια, βιολιά, ζεμπέκικα, σονάτες, μανέδες, προσευχές. Ήρθα στον κόσμο ακούγοντας, νιώθοντας, τραγουδώντας.

Η μάνα μου ήθελε κοριτσάκι και έτσι μεγάλωσα με γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο! Δυστυχώς δεν έμαθα τίποτα από τα τρία. Σπούδασα Βιομηχανική Διοίκηση σε μια χώρα χωρίς βιομηχανία και χωρίς διοίκηση. Μετά από μια 10ετία και 3-4 δουλειές βρήκα την κατάλληλη για μένα και δηλώνω επίσημα χομπίστας. Κάπου στην πορεία γνωρίστηκα και με τον Κο Πιερίδη και από έκει που έγραφα μόνο σε ευχετήριες κάρτες, τώρα θα σας το παίζω αρθρογράφος και μάλιστα ιντελέκτσουαλ.

Γεννήθηκε στην Γερμανία και μεγάλωσε στην πόλη της, την Θεσσαλονίκη. Ήταν πάντα ανήσυχο πνεύμα, γεμάτη ενέργεια και καταιγισμό ιδεών, αντιδραστική και αιθεροβάμων (το κακό είναι πως συνεχίζει..) Σπούδασε το όνειρο της, ενώ φλέρταρε με την Ψυχολογία και την Εγκληματολογία. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του ΙΕΚ ΑΚΜΗ Θεσσ/κης και τον Ανδρέα Βουτσινά. Έκτοτε εργάζεται επαγγελματικά ως ηθοποιός στο θέατρο, το σινεμά και την τηλεόραση και ενίοτε σε bars, ως babysitter. ως καμαροτίνα, ως μεσίτρια κ.α. Μετανιώνει για δευτερόλεπτα που δεν σπούδασε τελικά ψυχολογία, έπειτα το αναιρεί και αρχίζει την γραφή για να νιώθει δημιουργική. Εξάλλου και οι Τέχνες ίαση ψυχής είναι . Γενικά είναι πολύ σταθερή στις απόψεις της , της αρέσει η καλή ζωή , το φαγητό, η φύση, η γυμναστική, η τρέλα, λατρεύει τα ζώα, τον Bukowski τον Τσέχωφ , τον Bucay, τον Oscar Wilde, αγαπάει πολύ την ζωή και πιστεύει πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν αγάπη για να μπορούν να την μοιράζουν.

Ο Δημήτρης είναι ο κλασσικός “έλα μωρέ τώρα…” τύπος, στα mid thirties, αγνός χομπίστας, με τα απαραίτητα κολλήματα και τον αυτοσαρκασμό, που έχουν οι περισσότεροι που μεγάλωσαν στα 90’s. Ξεκίνησε να γράφει εδώ γιατί ο Κωστής του έδωσε το ok να γράφει ότι θέλει, όσο γραφικά θέλει. Λατρεύει την rock μουσική, την μπάλα, το μπλιμπλίκι, τα ψιψιψώνια και οτιδήποτε περιλαμβάνει μια δόση ανωριμότητας. Στον ελεύθερο του χρόνο εργάζεται ως DJ, παίζει ΦΙΦΑ και λιώνει με ταινίες και σειρές.