Protected: Από το «πρώτη φορά Αριστερά» στο «ακόμα μια απομυθοποίηση» (;)

Γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιώτης και Πανιώνιος, παιδί των 1980s, έφηβος των 1990s και ενήλικος του «ακόμα παίζεται», ως συνεπής Millennial. Το πρωί ντύνομαι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο, τα μεσημέρια πατέρας και τα βράδια νοσταλγώ το μέλλον, που συνήθως έρχεται με την ορμή ενός κύματος. Άλλωστε στην κορφή ενός κύματος γνωρίστηκα με τον εαυτό μου, στο Λονδίνο έμαθα να βγάζω το ψωμί μου, στη Βαρκελώνη θυμήθηκα να ονειρεύομαι, στην Αβάνα εκτίμησα την υγρασία, στο Κάιρο βρήκα τους παππούδες μου και στη Νέα Σμύρνη επιστρέφω πάντα.
This post is password protected. Enter the password to view comments.
Σύντομη επιστροφή στη Θεσσαλονίκη, στον ήλιο της που μας φέρνει αντιμέτωπους με τους φόβους μας, κάνει τα τσιμέντα να καίνε και τους άστεγους να…
Οι σκέψεις που ακολουθούν αποτέλεσαν κάτι σαν σημειώσεις μου (είχα την ψευδαίσθηση ότι θα τις διαβάσω) για τη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου μου “Διαιρετικές τομές…
κείμενο: Αλέξανδρος Πανταζείς Το 1890 δημιουργείται το μουσικό γυμναστικό σωματείο “Ορφεύς” όπου μαζί με την ποδοσφαιρική ομάδα Γυμνασίου Σμύρνης ενώνονται και δημιουργούν τον Πανιώνιο…
Έλα, κάθισε πλάι μου. Βλέπεις αυτόν τον πίνακα εκεί; Είναι η “Έναστρη Νύχτα” του Van Gogh. Κάθε φορά που συλλογίζομαι τον έρωτα, τον παρατηρώ….
-Χορεύεις;– Χορεύω.-Και γιατί δεν με χόρεψε χθες;– Δεν χορεύω σάλσα;– Γιατί;– Γιατί μιλάω ισπανικά και καταλαβαίνω τους στίχους– Ε και τι μ’ αυτό;Είναι τόσο…
Γεια. Ξαναγράφω γιατί βαριέμαι και γιατί μου λείπει ο Πιερίδης. Η όλη φασουλα της πανδημίας και του καπιταλισμού σε στεροειδή, αρχίζει να δείχνει πλέον…
Έβαλα να δω τον Stalker του Ταρκόφσκι. Ξανά; Ναι, ξανά. Η δυστοπία δεν συνηθίζεται, μονάχα συμφιλιώνεσαι με τα χνώτα της. Εξημερώνεις το απόκοσμο όταν…
Δεν είναι απλά ένα μυθιστόρημα. Χρειάστηκε να το διαβάσω για 2η φορά (πρώτη τα Χριστούγεννα) για να μπορέσω να γράψω δύο λόγια. Το «Όλοι…
Ομίχλη. Η Θάλασσα είναι γκρι και άγρια. Φυσάει. Ο άνεμος χαϊδεύει το κριθάρι. Εκεί στο βόρειο κομμάτι των highlands, στο διάσημο Speyside, το μέρος…
Φως φανάρι πια αποτελεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εκμαυλίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς μιας χώρας, λίκνο της δημοκρατίας. Δεν αναφερόμαστε πια…
“Predicting the future must necessarily be based on knowledge of the past”. Ακόμα και αν μοιάζει μια φράση στερεότυπο ο Eric Hobsbawm την αποδεικνύει…
Τοξικότητα. Ζήλεια. Θυμός. Οι She Wants Revenge τραγουδούν Tear You Apart και κάτι ξέρουν. Δεν γίνεται να κρυφτούμε από αυτά τα συναισθήματα μέσα στην…
SULTANIYEGAH SİRTO Σουλτανί τι; ή πως οι μουσικές αλλάζουν χέρια, ονόματα, συνήθειες.Πιάσαμε τις χορδές και θελήσαμε να παίξουμε τα τραγούδια που μας άρεσαν. Αρκετές…
Πέρασαν 2-3 μέρες. Όχι ακόμα το μούδιασμα. Έχει φτάσει ήδη στον πλανήτη μπαλαλάικα. Εδώ ήταν πάντα δηλαδή. Γερό σκαρί σαν ταύρος, χοντρά μπούτια, μια…
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ο κόσμος συγκλονισμένος παρακολουθούσε τις εμπόλεμες συρράξεις στην περιοχή της Γιουγκοσλαβίας, συγχρόνως με την κατάρρευση της Σοβιετικής…
Είχε κόσμο παντού με μάσκες. Όχι δεν είχαν αρχίσει επεισόδια. Ούτε είχαν πέσει δακρυγόνα. Είμασταν εκεί έξω από το Εφετείο, σε συνθήκες πανδημίας· να…
Εκείνο το καλοκαίρι ταχυδρόμησα τα χαρτιά του μεταπτυχιακού μου για το Λονδίνο από τα Ελτά στην Τσαγκαράδα Εκείνο το καλοκαίρι είχα κάνει τα μαλλιά…
Λίγο πολύ είναι μια ακόμα ιστορία καραντίνας – αφού εκτός από ντουλάπια, ράφια, αποθήκες, φωτογραφίες υπήρξε χρόνος και για την τακτοποίηση των δίσκων. Κάθε…
Πέρασαν κιόλας 40 μέρες. Ή 50; Πόσες είναι; Πόσες ήταν; Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, εκτός αν είσαι ασυρματιστής ή οπλονόμος ή καπετάνιος…
Αυτή είναι μια (πρώτη) ιστορία καραντίνας. Σ’ ένα άδειο βαγόνι. Για την ακρίβεια είχε μόνο έναν κύριο. Ξεκίνησαν από Αθήνα στις 9. Ο Κ…
Πρώτη φορά που την είδα μπροστά μου ήταν σε μια μπυραρία στο κέντρο της Αθήνας. Έντονη γεύση και πολλά αρώματα. Διάβασα την ετικέτα. Μα…