Κωστής Πιερίδης

Γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιώτης και Πανιώνιος, παιδί των 1980s, έφηβος των 1990s και ενήλικος του «ακόμα παίζεται», ως συνεπής Millennial. Το πρωί ντύνομαι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο, τα μεσημέρια πατέρας και τα βράδια νοσταλγώ το μέλλον, που συνήθως έρχεται με την ορμή ενός κύματος. Άλλωστε στην κορφή ενός κύματος γνωρίστηκα με τον εαυτό μου, στο Λονδίνο έμαθα να βγάζω το ψωμί μου, στη Βαρκελώνη θυμήθηκα να ονειρεύομαι, στην Αβάνα εκτίμησα την υγρασία, στο Κάιρο βρήκα τους παππούδες μου και στη Νέα Σμύρνη επιστρέφω πάντα.

Σονάτα ;

Και να σου πω κάτι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσεις να αισθάνεσαι κάτι. Ή γενικά να αισθάνεσαι. Αυτό είναι η επιτυχία μερικών ανθρώπων….

Εκείνο το τρένο

Πέρασε τον έλεγχο των αποσκευών. Από τα παράθυρα ξημέρωνε. Αυτό σκέφτηκε ίσως να είναι το πιο ωραίο χαρακτηριστικό των Σπάτων -ο μέγας Ανατολικός προσανατολισμός…

Obliviate

-Χορεύεις;– Χορεύω.-Και γιατί δεν με χόρεψε χθες;– Δεν χορεύω σάλσα;– Γιατί;– Γιατί μιλάω ισπανικά και καταλαβαίνω τους στίχους– Ε και τι μ’ αυτό;Είναι τόσο…

Stalker

Έβαλα να δω τον Stalker του Ταρκόφσκι. Ξανά; Ναι, ξανά. Η δυστοπία δεν συνηθίζεται, μονάχα συμφιλιώνεσαι με τα χνώτα της. Εξημερώνεις το απόκοσμο όταν…