Έχει ξεκινήσει να φυσάει. Ο αέρας ταξιδεύει και χαϊδεύει τη θάλασσα. Πως γίνεται ένα χάδι να μπορεί να αναστατώσει; Πως γίνεται να μην μπορεί να είναι για πάντα ήρεμη; Μεταξύ μας. Ήρεμη είναι. Εμείς φοβόμαστε να το δούμε.
Η Λίζα Γκεραντίνι, πριν γίνει Μόνα. Το χαμόγελο της Τζοκόντα. Ο Μαρξ στο Soho, τα stencils που μένουν ελάχιστες ώρες, η βρετανική βιβλιοθήκη. Η κόκκινη λατινική Αμερική πριν κατακτήσει τα τεχνητά γρασίδια του Κατάρ, με το ομορφότερο γκολ να είναι μια πάσα. Ένα κλικ στο Bedford το 1964, “το καλάθι του νοικοκύρη”, οι δολοφόνοι του Παζολίνι, οι Ίνκας που φεύγουν, το κυάνιο, οι αλήτες της γειτονιάς, οι Νοέμβρηδες και το αντίο στο Skippers.
Αυτά και κάμποσα ακόμα.
Νότες: Public Enemy, Queen, Μάνος, Lila Downs, The Roots, Dan Sertain, Harry Styles, Παύλος, Prodigy, Bob Marley, Baez.