ΓΤ

0
712

Ταφή με εμπρόθετο εκ…
Μια περίοδος που τελειώνει
Ένας χρόνος που αποσυντίθεται
Ένας χώρος που παραδίδεται στον επόμενο
με συμπαντική ιεροτελεστία. Σιωπή.

Χώμα, κόκκαλα, ρούχα, κατσαρίδες.
4 χρόνια φοβόμουν να σου μιλήσω
4 χρόνια αρνούμουν να το πιστέψω
Ούτε και τώρα μπορώ.

Χώμα, κόκκαλα, κατσαρίδες.
Και γέλιο.
Το παντοτινό αυτό δικό σου.
Αυτό που θα θυμάμαι για πάντα.

Previous articleΝομική – μετά τα όρνεα
Next articleΕίσαι ο και λέγεσαι;
Κωστής Πιερίδης
Γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιώτης και Πανιώνιος, παιδί των 1980s, έφηβος των 1990s και ενήλικος του «ακόμα παίζεται», ως συνεπής Millennial. Το πρωί ντύνομαι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο, τα μεσημέρια πατέρας και τα βράδια νοσταλγώ το μέλλον, που συνήθως έρχεται με την ορμή ενός κύματος. Άλλωστε στην κορφή ενός κύματος γνωρίστηκα με τον εαυτό μου, στο Λονδίνο έμαθα να βγάζω το ψωμί μου, στη Βαρκελώνη θυμήθηκα να ονειρεύομαι, στην Αβάνα εκτίμησα την υγρασία, στο Κάιρο βρήκα τους παππούδες μου και στη Νέα Σμύρνη επιστρέφω πάντα.

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.