Τα κύματα της θάλασσας μου το ‘πανε αυτή η νύχτα μένει για αύριο ποιος ξέρει. Πλημμύρες και καταστροφές – πάντα με ταξικό πρόσημο. Χωριά κάτω από την λάσπη, κ ένας φόβος που παγώνει. Αποκτήνωση και δολοφονίες -απέναντι στους μικρούς, τους αδύναμους, τους κατατρεγμένους. Με βίντεο δολοφονία, χωρίς το βίντεο “γλίστρησε και έπεσε”. Όπως στο λιμενικό που το καταγραφικό του βίντεο, χάλασε όλως τυχαίως στα ανοικτά της Πύλου. Δάση καμμένα και χωριά σβησμένα απ’ το χάρτη. Μπανάνες στην Ονδούρα και αγνοούμενοι στη Χιλή. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης, η Λέλα Καραγιάννη, ο ήλιος του Τζαβαλά Καρούσου. Ημερολόγια Ινδιάνων, εγχειρίδια για καλούς κλέφτες, αγιασμοί στα σχολεία. Κράτη που παρακράτησαν. Ο Holden έχει κάτι να πει για κάθε υποψήφιο δήμαρχο ή δημοτικό σύμβουλο με δανεικές καμπάνιες και αισθητική πασαλείμματος. H μικρή του Νίκου και της Φάνης, ως μια ηλιαχτίδα ελπίδας.