“Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα” έγραψε ο Σέζαρ Βαγέχιο. Καλός ο ύπνος όταν η γη γυρνάει την πλάτη της στον ήλιο, καλύτερος όμως όταν σε νανουρίζει η θάλασσα. Πότε με τον Αίολο αγριεμένο, πότε με την περιοδικότητα της τέλειας ακολουθίας – σαν ιαπωνικό βασανιστήριο-, πότε με την απόλυτη ησυχία, που είναι αναμφίβολα ένα μεγάλο ψέμα, απ’ αυτά που αντί να σε ηρεμούν σε αναστατώνουν.
Βγήκα στο φάρο και είδα απο μακρυά να έρχεται νέο κύμα. Οι χτίστες στην κοσμογωνιά, τα ποιήματα του Νίκου, ένας μικρός θάνατος στο Ντορέ, ΛΕΞ και Φοίβος, η γραφειοκρατία, οι κανένες, ο παράδεισος, το τέλος της άνοιξης, η Γαύδος, η ήττα της ΔΑΠ, το Σικάγο, τα παράδοξα, το σύστημα.
Υπό τους ήχους: Φοίβος και ΛΕΞ, Nick Cave, Carlos Puebla, Dylan, Χαΐνια, Pixies, Vangelis και πολλά ακόμα