Ό,τι σκέφτηκα για την αγάπη
Χρωστάω ένα σαγαπώ. Όχι σε εσένα, αλλά σε εμένα. Το χρωστάω για την παραδοχή του συναισθήματος, γιατί το αρνιόμουν, γιατί είναι χαμένη η αγάπη, που δεν βρίσκει ανταπόκριση. Κι όμως χαμένος είναι αυτός που θα μπορούσε να την έχει και την άφησε. Όταν παρουσιάζεται μια ευκαιρία μπροστά σου και δεν την εκμεταλλεύεσαι νιώθεις ό,τι έχασες ανεξαρτήτως το τελικό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε απόχρωση.
Έτσι είναι και η αγάπη, η μεγαλύτερη ευκαιρία που παρουσιάζεται στην ζωή μας. Είναι η ευκαιρία να ζήσουμε, να νιώθουμε διαρκώς, να φωτίζουμε. Η αγάπη είναι τέχνη, είναι φως, είναι ζωή. Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους, έχουν μια συνοχή την οποία αν είσαι τυχερός την νιώθεις χωρίς να χρειαστεί εξήγηση. Είναι τέχνη να μπορέσεις και να θελήσεις να αγαπήσεις το άλλο πρόσωπο, να το αποδεχτείς έτσι όπως είναι, να το μάθεις και να αγαπήσεις αυτό, που ανακαλύπτεις, όχι αυτό που σου παρουσιάστηκε. Το τσαλάκωμα, τα κουσούρια, τις ιδιοτροπίες, τις ατέλειες, ό,τι εν τέλει αγαπάς να συνηθίζεις. Η αγάπη είναι συνήθεια, αν την σκεφτούμε σαν το αποτέλεσμα μιας εξημέρωσης. Γνωρίζεις ένα πρόσωπο το οποίο εν δυνάμει θα αποκαλείς τα πρωινά και τα βράδια “αγάπη μου’’ και μπαίνεις δειλά δειλά στην διαδικασία να προσαρμοστείς, να αλλάξεις, να μάθεις… Αυτή είναι η μαγεία του να αγαπάς και να αγαπιέσαι, να γίνεσαι μέρος της καθημερινότητας του άλλου προσώπου και εν τέλει να δημιουργείται μια κοινή καθημερινότητα η οποία θα έχει την δική της διάρκεια, γιατί η διάρκεια είναι ο καθρέφτης της προσπάθειας και όχι της αγάπης. Ο κόπος και η προσπάθεια που δέχεται οποιαδήποτε προσωπικού τύπου σχέση καθορίζει την ποιότητα της και την διάρκεια της. Δεν υπάρχει μόνο ένας αλλά πολλοί, πολλοί άνθρωποι που δυνητικά θα αποτελέσουν τον άνθρωπο της ζωής σου, μόνο εφόσον υπάρχει η αμοιβαιότητα. Όλα και όλοι χαρακτηρίζονται από ρευστότητα και μεταβλητότητα εκτός από εσένα…Το μόνο πρόσωπο που οφείλεις να αγαπάς είναι ο εαυτός σου, να χτίσεις μια αληθινή ειλικρινή σχέση με εσένα, ώστε να μην αλλοιωθείς και αλλοιώσεις…Και να σε αγαπήσεις δυνατά, να νιώσεις την αγάπη που μπορείς να δώσεις, την αγάπη που δεν βρήκε ανταπόκριση τα βράδια που έχανες τον ύπνο σου, που πονούσες από το κλάμα, που δεν είχες δύναμη να βγεις από το σπίτι, που εξαντλήθηκες σωματικά για να ξεχάσεις. Για να κάνεις τέχνη χρειάζεσαι πόνο και η αγάπη είναι η ομορφότερη έκφραση τέχνης.