Με τον Νίκο Κυριαζή γνωριστήκαμε στα 5 χρόνια ζωής, σε μια τάξη πρώτης δημοτικού. Στα 12 χρόνια της κοινής μαθητικής μας ζωής, κάτσαμε στο ίδιο θρανίο αρκετές χρονιές και γίναμε φίλοι. Μαλακίες σας λέω, φίλοι είναι λέξη για κάλπηδες, ειδικά σήμερα που οι φίλοι ανταλλάσσουν likes και stories αλλά σπάνια το μέσα τους με ειλικρίνεια. Αδέρφια γίναμε, απ’ αυτά που το αίμα δεν κάνει καμία διαφορά.
Το 2000 πήγαμε πενταήμερη και ο Νίκος έφερε μαζί του μπαγλαμά. Ήδη το 2000 ήσουν κάπως πασέ αν έπαιζες μπαγλαμά. Δεν ξέρω αν θα ξεχάσω ποτέ, στο καράβι για Χανιά, στο κατάστρωμα, έφηβοι -με ότι αυτό συνεπάγεται- να χορεύουμε και να τραγουδάμε την παξιμαδοκλέφτρα. Entry song στο ρεμπέτικο. Απ’ το μπαγλαμαδάκι του αδερφού μου.
Το τι έχει συμβεί στα ενδιάμεσα δεν είναι της ώρας. Της ώρας είναι να στηθούμε δίπλα δίπλα μπροστά από ένα μικρόφωνο. Να ανάψουμε τα βασανάκια μας, να κουρδίσουμε αφήγηση και φωνές στη μυσταγωγία του ρε-λα-ρε. Να δούμε το flashback της ζωής υπό του πρίσμα του “ρεμπέτη”, ως μπίτνικ, ως αντιρρησία κανονικότητας, ως λούμπεν, ως λαϊκού, ως θεωρητικού της δράσης, ως διανοούμενου του αντικομφορμισμού, ως πρίγπικα των πεζοδρομίων -τι σπουδαίο κατόρθωμα-, ως ερωτικά μποέμ -μάλιστα με διάσταση μετά-φύλου. Τώρα τι θα καταφέρουμε είναι άλλη ιστορία. Στις 19:00 πάντως θα βγούμε στον “αέρα”. Ούτε σημειολογία, ούτε ευφημισμός. Το ρεμπέτικο γεννήθηκε για ένα δράμι αέρα.
Spoiler της εκπομπής
Οι ρεμπέτες
2 μήτρες: τεκές και φυλακή
Το λιμάνι
Κοσμοπολιτισμός + λαϊκή παράδοση = γλέντι
Τα κούτσουρα του Δαλαμάγκα
Τι θα πει οργανοποιός; (ο δάσκαλος Παναγιώτης Καφετζόπουλος)
Ο Ζωρζ Μπατέ
Καρέ του άσσου – η τετράδα του Πειραιά
Ερωτισμός και ρεμπέτικο
Ρεμπέτης τεξανός – ο Bobby Damore
Μάρκος ο πατριάρχης
Απ το ρεμπέτικο στο λαϊκό
Αστική τάξη και λογοκρισία
Ρεμπέτικο και χούντα, ρεμπέτικο και Μεταπολίτευση
Το ρεμπέτικο σήμερα
Πολλά είπαμε αλλά υπάρχει λόγος.
Κύμα το ρεμπέτικο
“Και ‘γώ φτωχός γεννήθηκα
στον κόσμο έχω γυρίσει
μέσα απ’ τα φύλλα της καρδιάς
εγώ έχω μαρτυρήσει”
Οπλες, άιντα και πάνω απ όλα βίβες