Τι ώρα είπαμε θα βάλεις το ξυπνητήρι; Κλασσική ερώτηση αρχών Ιουνίου. Ή ο απορημένος συνάδελφος στο γραφείο που σε ρωτάει «κι άλλο καφέ» όταν κάπου εκεί στις 11 πίνεις τετραπλό φραπέ για να ανταπεξέλθεις.
Δεν είναι τίποτα, απλά οι σπουδαιότεροι αγώνες συλλογικού μπάσκετ σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι τελικοί του NBA. Οι αγώνες που σε αντίθεση με ορισμένες φάσεις της κανονικής σεζόν ξεφεύγουν από τη νόρμα του entertainment show ενός παγκόσμιου πλέον προϊόντος και αποτελούν τα υψηλότερα δημόσια σεμινάρια μπάσκετ. Πραγματικές ομάδες, υψηλού επιπέδου προπονητική, σε σειρά 7 αγώνων μετά από μια σεζόν 82 παιχνιδιών και πολλές φορές περισσότερου και από ένα μήνα post-season διαδρομής (αν οι σειρές κρίνονται σε 7ο παιχνίδι). Όλη αυτή η ανάλυση για μια σειρά από «προτιμώ την Ευρολίγκα» γραφικές απόψεις. Τα NBA finals είναι το ότι καλύτερο μπορείς να βρεις σε μπάσκετ. Αδιαπραγμάτευτα. Βάλε ξυπνητήρι και τα λέμε.
Φέτος το menu έχει Golden State Warriors εναντίον Cleveland Cavaliers. Όπως τα βλέπει το δικό μου το μάτι, στους τελικούς έφτασαν:
1) η καλύτερη ομάδα της σεζόν (Golden State), μια ομάδα που παίζει διαστημικό μπάσκετ με την μπάλα στα χέρια της και έχει ένα δίδυμο (Curry – Thompson) που αν ‘σεληνιαστεί’ μπορεί να κερδίσει ομάδα που παίζει και με 6 παίκτες. Βγάζει πολύ ενέργεια στο παρκέ, έχει παίκτες με συγκεκριμένο ρόλο που βοηθάνε πολύ (Ezeli, Barbosa), ψηλούς που σουτάρουν καλά (Green) και βασικά είναι πάνω απ’ όλα ομάδα.
2) Η ομάδα που έχει αυτή τη στιγμή τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Ότι θα το έλεγα αυτό για τον Λεμπρόν εγώ πριν από μερικά χρόνια ούτε που θα το φανταζόμουνα. Και εξηγούμαι: Φυσικά και έχω υπάρξει hater του Λεμπρόν. Για την υπερβολική προβολή του από τη λίγκα (product placement), την κακή του επαφή με την μπάλα στην ντρίπλα, το πολύ μέτριο σουτ του. Τα πράγματα όμως άλλαξαν. Και όχι μόνο ο Τζέιμς βελτίωσε όλα τα τεχνικά κομμάτια, έμαθε να σουτάρει, να πασάρει και να σκοράρει ακόμα καλύτερα. Το βασικό είναι ότι έμαθε να ηγείται και είναι ένας παίκτης winner. Από τους παίκτες που δεν κρύβονται ποτέ στα δύσκολα όσα και να του έχουν σούρει. Διαρκώς αυξάνει τα στατιστικά του στην postseason, με τους αριθμούς να μην σηκώνουν καμία αμφισβήτηση. Αλήθεια ποιός ήταν ο τελευταίος πριν τον Λεμπρόν παίκτης που έπαιξε σε 5 σερί τελικούς σε ομάδες που έχουν χτιστεί πάνω του;
Μιας και καμία από τις δύο δεν είναι η ομάδα μου το πρώτο πράγμα που θέλω είναι να δούμε όσα περισσότερα παιχνίδια γίνεται. Εντάξει λίγο περισσότερο θα ήθελα να το πάρουν οι Warriors. Όπως και να χει εκτιμώ ότι ο πρωταθλητής δεν θα φτάσει στο δαχτυλίδι εύκολα (ή 6 παιχνίδια με 4-2 ή 7 με 4-3). Αν το Golden State αντέξει ως νέα ομάδα στην πίεση των τελικών και έχει σε καλές βραδιές τα αστέρια του μπορεί να τα καταφέρει. Αν ο Λεμπρόν συνεχίσει τα διαστημικά double – double των 30 πόντων και 17 ριμπάουντ και με δεδομένη την εμπειρία του σε finals πάει για το 3ο δικό του στέμμα. Αν δε βρει βοήθεια και από τον τραυματία Ίρβινγκ (αλήθεια το Σικάγο αποκλείστικε ενώ το Κλίβελαντ έπαιξε τη σειρά χωρίς Λοβ και Ίρβινγκ) τότε…
Eitherway Αφύπνιση.