Και μας αρρωσταίνουν δηλαδή ακόμα…
Γράφουν οι Δημήτρης Πάσιος, Γιάννης Σταθακόπουλος και Κωστής Πιερίδης
Ποδοσφαιράκι. Ναρκωτικό. Κόλλημα. Πάθος. Αιτία χωρισμού. Όλοι εμείς στον Πλανήτη Μπαλαλάικα τυγχάνει και είμαστε φαν όχι απλά του ΦΙΦΑ ή του Pro αλλά οτιδήποτε είχε πράσινο φόντο και 11 (όχι πάντα) μαντραχαλέους να τρέχουν με μια μπάλα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και σήμερα. Γιατί ωραία τα adventure που ως άλλος Πουαρώ ψάχνεις να βρεις την λύση σε 246 γρίφους ή τα shoot ‘em up που απλά σκοτώνεις ότι δεν είσαι εσύ (εκτός αν προκύψει death by accident) αλλά το ποδοσφαιράκι είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Μπινελίκια, γλέντι στον αντίπαλο, ταραντέλα, χειριστήρια να πετάνε στον τοίχο με γεωμετρική ακρίβεια, keyboards να σπάνε με κίνηση καράτε. Ακόμα και τα απαραίτητα καντήλια στον διαιτητή. Στους προγραμματιστές του παιχνιδιού. Στην κονσόλα.
Καθίσαμε λοιπόν, ως ακόμα κολλημένοι με τον συνδυασμό μπάλα και χειριστήριο, ζοριστήκαμε και προσπαθήσαμε να αριθμήσουμε τα πιο πορωτικά (για εμάς) ποδοσφαιράκια από το 1980 μέχρι και σήμερα.
Tehkan World Cup – 1986 (Coin-op Arcade):
Ο πατέρας όλων. Το πρώτο ποδοσφαιράκι που θυμάμαι να παίζω μετά το ξύλινο. Έκανε την εμφάνισή του το καλοκαίρι του 1986 μαζί με το Μουντιάλ στο Μεξικό. Ακόμα δεν υπήρχαν πλεϊστέισιο και xbox, ούτε καν mega drive και nintendo. Υπολογιστή πήραμε μετά από καμιά πενταετία. Όμως υπήρχε αυτό το μαγικό επιτραπέζιο κουτί με οριζόντια οθόνη, πανοραμική κάμερα, ένα joystick και ένα κουμπί (ναι με αυτό σούταρες, πάσαρες έκανες τάκλιν και το πατούσες για να ξεκινήσει το παιχνίδι), που του έριχνες ένα εικοσάρικο ή δύο δεκάρικα (δραχμές) και ξεκίναγες να παίζεις με την κόκκινη ομάδα. Μόνο εθνικές και αυτές χωρίς ονομασίες αλλά τις ξεχώριζες από τα χρώματα. Η κλήρωση για το Παγκόσμιο Κύπελλο συγκεκριμένη. Πρώτο παιχνίδι Σκωτία! Το κάθε παιχνίδι διαρκούσε ενάμιση λεπτό. Στους πρώτους αγώνες τους πέρναγες σαν σταματημένους και έβαζες γκολ με διαγώνιο σουτ δεξιά ή αριστερά του ημικύκλιου της μεγάλης περιοχής. Επίσης έπρεπε να έχεις την κατοχή όταν τελείωνε ο κάθε αγώνας για να έχεις την σέντρα στον επόμενο! Η συνέχεια είχε με την σειρά Αγγλία, Βραζιλία, Ιταλία, Γαλλία, Αργεντινή και τελικό με Γερμανία. Ο βαθμός δυσκολίας αυξανόταν όσο προχωρούσες και ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις τον τελικό ήταν με σέντρα από τα πλάγια και προβολή, κεφαλιά ή ψαλιδάκι στην καρδία της μικρής περιοχής. Μπορούσες επίσης να παίξεις για πρώτη φορά διπλό το οποίο είχε διάρκεια τρισίμιση λεπτά και όσο έριχνες εικοσάρικα είχες επιπλέον δυο λεπτά παράτασης. Μεγάλος βαθμός εθισμού και αμέτρητες ώρες καντηλιών στα διπλά που μπορούσαν να κρατήσουν όση ώρα ήσουν στο καράβι προς κάποιο προορισμό. Όλοι έχουμε κάνει ταξίδι διακοπών Πειραιάς – Κάποια Κυκλάδα με το Tehkan να παίζει από λιμάνι σε λιμάνι και τις δραμαμίνες να είναι αχρείαστες.
Kick Off 2 – 1990 (Amiga, DOS PC):
Στην συνείδηση αρκετών είναι ταυτισμένο με το Tehkan και το Sensible ακριβώς γι’ αυτή την από πάνω κάμερα. Όμως εδώ η μπάλα φουσκώνει για να δείξει το ύψος της και η τρίτη διάσταση μπαίνει από την πίσω πόρτα. Η ιστορία είναι ότι το Floppy με το Kick off 2 γυρνάει από σάκα σε σάκα. Το παιχνίδι βγαίνει ως αντιστοιχία του Italia 1990. Δηλαδή καύλα ήδη. τα γραφικά έχουν αισθητή διαφορά από τα προηγούμενα ποδοσφαιράκια. Για την εποχή το κάθε παιχνίδι χρόνο με τον χρόνο κάνει άλματα. Και το Kick-off 2 δίνει αυτή ακριβώς την αίσθηση. Ότι η εξέλιξη ξεκινάει.
Nintendo World Cup – 1991 (NES, Gameboy):
Το δεύτερο αίμα. Το σωτήριο έτος 1991 βγήκε αυτό το μικρό έπος. Εθνικές ομάδες μόνο, αποτελούμενες από 6 παίχτες που δέχονταν 4 απλές εντολές: πάσα, σούτ, τάκλιν (καρωτίδα) και φυσικά το «σούπερ σουτ» που η μπάλα γινόταν «πεπόνι» και δεν την σταμάταγε ούτε λεωφορείο στο τέρμα. Είχες δικαίωμα να κάνεις μόνο 5 σουπερ σουτ αλλά σκέψου ότι δεν υπήρχαν φάουλ. Αν πετύχαινες αντίπαλο παίκτη, αυτός δάγκωνε γρασίδι και το ματσάκι συνεχιζόταν κανονικά. (Thanasis Kolitsidakis and 3 others like this).
Sensible World of Soccer – 1994 (Amiga, DOS PC):
Έχει χαρακτηριστεί και όχι άδικα ως το καλύτερο Amiga Video Game όλων των εποχών (βλέπε περιοδικό Amiga Power). Το δεύτερο σίκουελ του Sensible Soccer (Sensible Soccer 1992 και Sensible Soccer International Edition 1993) ήταν το πιο εθιστικό παιχνίδι των ’90s. Το gameplay του παιχνιδιού ήταν απλό. Πανοραμική κάμερα (bird’s-eye view), κίνηση του παίχτη σε 8 διαφορετικές κατευθύνσεις, ένα κουμπί για όλες τις λειτουργίες (σουτ, πάσα, σέντρα, τάκλιν), αλλά μεγάλη ποικιλία κινήσεων ανάλογα με την δύναμη που πάταγες το κουμπί και την ταυτόχρονη κίνηση του Tomahawk joystick για τις σέντρες που παίρνει ύψος η μπάλα, τις κεφαλιές ψαράκι αλλά και τα πρώτα σου φάλτσα!! Σε αυτό το μοναδικό παιχνίδι εμφανίστηκαν τέσσερις νέες επαναστατικές λειτουργίες για football game. Πρώτη επανάσταση, η τρομακτικά μεγάλη database με 1340 επαγγελματικές ομάδες από 65 χώρες, 141 εθνικές ομάδες, 27.000 παίχτες απ’ όλo τον κόσμο, όλα τα πρωταθλήματα και όλες οι διοργανώσεις. Αριθμοί εξωπραγματικοί για παιχνίδι εκείνης της εποχής. Δευτερη τομή, τα πρώτα save. Από highlights που μπορείς να τα τρίβεις στη μούρη των φίλων σου μέχρι αλλαγές συστημάτων (custom tactics) με τοποθέτηση παίχτων όπου γούσταρες. Τρίτη εξέλιξη, η δυνατότητα να επεξεργαστείς τις 48 custom teams και να δημιουργήσεις την δική σου ομάδα, την δική σου εμφάνιση αλλά και τους δικούς σου παίχτες! Τελευταίο και σημαντικότερο breakthrough του παιχνιδιού ήταν το δεύτερο mode που μπορούσες να επιλέξεις εκτός από το Player Mode, το Manager Mode ή Career Mode!! Παίχτης, προπονητής και μάνατζερ ταυτόχρονα. Τι να λέμε τώρα, απόλυτος έλεγχος της ομάδας, αγοραπωλησίες παιχτών, πρωταθλήματα ακόμα και τσούλού!!! Και πάρτα μωρή χαρτοπετσέτα…
ΥΓ. Αν μου κόλλαγαν ένσημα για τις εργατοώρες που έχω σπαταλήσει θα είχα βγεί ήδη στη σύνταξη.
FIFA 1996 (PC):
Έτος 1996. Με Clearasil για το πρόσωπο. Αγιάτρευτο έρωτα που άλλαζε μέρα τη μέρα, βδομάδα τη βδομάδα. Πότε η Μαίρη, πότε η Σύλβα, πότε η Έλλη. Αλλά και κάποια σταθερά. Euro 2016 με Paul Gascoigne και FIFA 1996 για το PC μου, που είχε γίνει 486 και είχε 8MB Ram και καινούργια κάρτα γραφικών. Δεν ξέρω αν ο συσχετισμός είναι ντετερμινιστικός – δηλαδή μια άκυρη εκδοχή αιτίου – αιτιατού, αλλά το 1996 φόρεσα γυαλιά. Το παιχνίδι είναι ονείρωξη από το videάκι της εισαγωγής. Εθνικές και ομάδες. Πλάγια άρρωστη κάμερα, gameplay που αλλάζει. Στο γκολ, πέφτει video από την οθόνη του γηπέδου. Υπάρχει speaker. Με αυξομείωση φωνής στις ευκαιρίες, στα καλά σουτ και τα γκολ. Baggiiiooooo, Allaaaannnn Shearrrreeeeerrrr, Zamorrrraaaanoooo.
Χύσαμε μεγάλε.
International Superstar Soccer Pro – 1998 (SNES, PS1):
Ο πρώτος μεγάλος έρωτας. Αυτή η καψούρα με την 1η ματιά. Ο «μπαμπάς» του Pro. Οι πρώτη έκδοση βγήκε το 1995 (Ευρώπη) για SNES αλλά δεν έκανε το μεγάλο μπαμ. Ήταν η εποχή του PC και του FIFA. Μέχρι το 1998 όπου βγήκε το ISS Pro ’98 για το Playstation 1 και δάκρυσαν οι ασβέστες… Μόνο εθνικές ομάδες, ονόματα παιχτών σαν να τα έγραψε δυσλεκτικός με φαντασία, μέχρι την έκδοση του 2000 όπου προστέθηκε το γνωστό σε όλους Master League (Τα ονόματα παρέμεναν ίδια). Οι μερακλήδες χάκερ που είχαν τσιπαρισμένο το PS1 μπορούσαν να βρουν πιο νωρίς την Γιαπωνέζικη έκδοση (Winning Eleven) με γιαπωνέζικη περιγραφή αγώνα και τα ονόματα επίσης στα γιαπωνέζικα, όπου καταλάβαινες από τα στατιστικά –όχι πάντα- ποιός ρημάδης είναι αυτός ο φορ. Κυρίες μου, το 1998 ήταν η αρχή του τέλους ….
FIFA 1998 (PC):
Η σειρά έχει κάνει την πρωτοποριακή μεν – αλλά gameplay fail version του 1997. Και έρχεται το Road to World Cup. Άλλη κάμερα, 3d γραφικά με γωνίες. Έχουμε Pentium και κάρτα γραφικών Voodoo 1 και εξωτερικό modem US Robotics. Το παιχνίδι ξεκινάει με εισαγωγή ντυμένη μουσικά από το Song 2, των blur (μαζί με Smash από offspring, το 70% της κασέτας που κυκλοφορούσε στα σχολεία). Κυρίαρχη φιγούρα ο Μπέκαμ. Αν κάποια video game, είναι game changer στην κατηγορία του, το Fifa 1998 είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Πιο ρεαλιστικός χειρισμός, λιγότερα γκολ που μπαίνουν με ίδιο τρόπο και network game. Η μάνα μου ακόμα δεν κατάλαβα γιατί δεν έπρεπε να πάρει τηλέφωνο μεταξύ 6-8. Αν η σύνδεση ήταν καλή, απέναντι ήταν ο Μήτσος ο Γάκης, ένας ρομαντικός του ποδοσφαίρου που έπαιρνε Crystal Palace ή St Pauli και εγώ ο αιώνιος έφηβος-κάφρος και διάλεγα μεικτή κόσμου τουλάχιστον γιατί χωρίς 5-0 δεν θα κοιμόμουν ήσυχος.
PES 3 2000 (PS2):
Νομίζω ότι το εξώφυλλο με τον Κολίνα και την σφυρίχτρα στο στόμα πρέπει να εκτεθεί στην Tate Modern Gallery. Επειδή μιλάμε για video games, έρχεται η στιγμή που τα πράγματα μπαίνουν σε μια λογική σειρά. Το Τόκυο και η KONAMI ξηγιέται με Κατάνα Hattori Hanzo. Οι βάσεις έχουν μπει από το 2000, μετά έρχεται και το PS2 της Sony και η παντοδυναμία της Nippon δένει. Είναι 2003 και οι πρώτες εικόνες έρχονται με το Winning Eleven 7. Έγινε μαλακία – τύπου «το πτυχίο αναβάλλεται για πολύ καιρό». Τι κι αν ο Γιαπωνέζος σπίκερ φωνάζει «Σούτουυυυ» στα σουτ, το παιχνίδι είναι έπος. Και η ευρωπαϊκή version είναι ακόμα καλύτερη. Game play πραγματικό ποδοσφαιράκι, ντρίμπλες αλάνας, πάσες με προοπτική και μια αίσθηση γουστάρω να παίζω ακόμα και όταν χάνω. Εντάξει είπαμε. Ίσως γιατί δεν έχανα σχεδόν ποτέ. Θυμάμαι τον φίλο Πέτρο που ως τιτάνας της ζωής (έκανε αλλαγή τον Ζιντάν γιατί λέει ήταν χασογκόλης), ο οποίος πάντα έπαιζε καλά και πάντα έχανε να διαμαρτύρεται και να λέει «άσε μας ρε Peter Brackley».
ΥΓ: Το παιχνίδι έβγαινε με δώρο τζιβάνες. Αλήθεια.
FIFA 2010-2014 (Ps3, Ps4):
H ΕΑ αποφάσισε για άλλους του 2010 και άλλους το 2011 να μας θυμίσει κάτι από 1996, σε επίπεδο καινοτομίας και ανατροπής. Χρησιμοποιεί μια νέα τεχνολογία που αλλάζει τελείως το gameplay της (Next Gen – 360 degrees player control, την οποία αναγκάστηκε να αγοράσει και η ίδια η KONAMI) και καταφέρνει να γίνει ένα παιχνίδι που χαίρεσαι να παίζεις. Φυσικά για όσους έζησαν την FIFA σε PRO στροφή, η ανάποδη πορεία ήταν πάρα πολύ δύσκολη και (εμού συμπεριλαμβανομένου) για κάποιο διάστημα η φράση «καλά ναι σιγά μην παίξω FIFA» παρέμενε το κυρίαρχο μότο. Όμως, μετά από 3 εξαιρετικούς τίτλους – 2011, 2012 και 2013 – το FIFA 2014 δεν αφήνει καμία αμφιβολία. Η (αντιπαθητική σε πολλούς στο χώρο του gaming) EA επιστρέφει στον θρόνο της. Ενώ το PES 2014 είναι κάτι εξωπραγματικό, αντιρεαλιστικό και βαρετό, ο μεγάλος του πια αντίπαλος είναι ενδεχομένως ένα από τα κορυφαία και ρεαλιστικότερα παιχνίδια ποδοσφαίρου που έχουμε παίξει.