...

    Τέσσερις και πλέον λόγοι για να είσαι εκεί στην επόμενη απεργία

    Νομίζω ότι η έννοια σουρεαλισμός αδυνατεί πλέον να καλύψει και να επεξηγήσει την ελληνική κινηματική δράση (και όχι μόνο). Όχι δεν μπήκε σε νέα φάση όπως πολύ βαρετά και κουραστικά επαναλαμβάνει ο δημοσιοκάφρος-παπαγαλάκι κεντρικού δελτίου ειδήσεων. Χθες απλώς συνέβη αυτό που πολύ καιρό ψιθυρίζεται. Χθες αντάμωσαν κόμπλεξ, μίση, σύνδρομα και συμπεριφορές “πρωτοπορίας”.

    Και μέσα, στο νομοθετικό μαντρί, μας έψαλλαν έναν ακόμη επικήδειο. Με τις υγείες μας…

    Στον πλανήτη μπαλαλάικα αυτό το λένε αυτογκόλ. Όχι ότι θα γλιτώναμε την ήττα. Αλλά είναι άλλη μια αδιάσειστη απόδειξη ότι ο εχθρός γνωρίζει κι άλλα μονοπάτια, ενώ εμείς γουστάρουμε μόνο αυτό τον τιμημένο γολγοθά και την ντετερμινιστική του αυτοτιμωρία.

    Κι οργή θέριεψε κι’ άλλο. Κι η θλίψη προστέθηκε σε βεβαρημένο ιστορικό. Κι ένας νεκρός στην αγκαλιά, (αδύνατον να τον αναστήσεις ή να τον φορτωθείς). Και μέσα σου πνίγεσαι και θέλεις κάπου να τα πεις. Και όλοι ακούνε αυτό που θέλουν. Και όλα μοιάζουν ακόμα πιο μπερδεμένα.

    Τέσσερις και ένας λόγος για να ξανακατέβω (όσο κι αν έχω σιχαθεί):

    1) Το ΚΚΕ το έκανε για άλλη μια φορά. Ο Άδωνις ο μικροαστός το εξήρε για την ασφάλεια που παρείχε στον βουλευτή που ήθελε βρε αδερφέ να ψηφίσει ένα αθώο νομοσχεδιάκι για το μέλλον του τόπου. Όταν τους είδα στραμμένους προς τον κόσμο και όχι προς την βουλή έψαξα να βρω τον Μπουνουέλ στημμένο πίσω από μια κάμερα. Παπάρια. Σταλινική πραγματικότητα. Το ΚΚΕ διάλεξε ΧΘΕΣ – και όχι μια τυχαία μέρα – να μας δείξει πόσο πρωτοπόρο είναι. ΚΝΑΤ revived. Και φυσικά οι κρανο-ροπαλοφόροι στρατοί περιφρούρησης δεν είναι κουκουλοφόροι στα μάτια της κοινής γνώμης.

    2) Ο Τσίριζα αγναντεύει το πέλαγος. Ένας αριστερός μετρούσε τ’ άστρα. Πίσω από το ΚΚΕ, με μοναδικό σκοπό να απαθανατιστεί η μπάτσικη δράση των Κνιτών. Ο Φρόυντ θα σήκωνε ψηλά τα χέρια. Εγώ είμαι πιο πρωτοπόρος, όχι εγώ είμαι πιο πρωτοπόρος, όχιιιιι εγώ είμαι.

    3) Οι κουκουλοφόροι. Ξεκάθαρα πρόκειται για μια επιτυχημένη εννοιολόγηση των Μέσων μαζικής εξημέρωσης. Δηλαδή ποια είναι αυτά τα παιδιά? Μπορεί να είναι παρακρατικοί? Ναι. Μπορεί να είναι χουλιγκάνοι? Ναι. Μπορεί να είναι φασιστοειδή? Ναι. Αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι και οργισμένοι πολίτες που εκφράζουν την οργή τους (και καλά κάνουν). Η λογική της σύγκρουσης δεν είναι κατακριτέα όταν είναι μαζική, λαϊκή και δεν αποφέρει τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

    Πόσο όμως απέχει αυτό όταν την πέφτεις στεγνά σε κόσμο (όποιο κόσμο και με όποια περιφρούρηση)? Δηλαδή ωραία τους δείραμε, αλλά τι άλλαξε? α) Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε, β) η συγκέντρωση διαλύθηκε, γ) κόσμος (που ίσως το άξιζε) τραυματίστηκε, δ) η τηλεδημοκρατία έστησε πιο εύκολα το παζάρι της και ε) άντε να εξηγήσεις μέσα σου και έξω σου τι συνέβη. Με απλά λόγια. Αν δεν είσαι βαλτός, είσαι μαλάκας.

    4) Η τηλεδημοκρατία. Άμεση σύνδεση του θανάτου με τα επεισόδια. Υπεράσπιση του ΚΚΕ για την ΚΝΑΤικη στάση του. Έξαλλη καταδίκη των κουκουλοφόρων που είναι οι δυνάστες του λαού και υπαίτιοι για όλα τα δεινά του κόσμου. Αντεγκλίσεις, παρασκήνιο, γραβάτες, κοστούμια, σάλια, και άλλα λοιπά σάπια και σιχαμερά. Ουφ.

    5) Για τον εργάτη- οικοδόμο, συνδικαλιστή που προστέθηκε στην λίστα των θυμάτων του αγώνα. Ναι, το (κατάπτυστο κατά τα άλλα) ΚΚΕ είχε ένα ακόμα θύμα. Απ’ ότι δε φαίνεται με ενδείξεις επηρεασμού της κατάστασής τους από τα χημικά. Για αυτόν και όλους τους άλλους θα είμαι εκεί και στην επόμενη γενική απεργία. Μπας και ποτέ γελάσει το χειλάκι μας.

    ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

    ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ

    ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

    ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ