Την πρώτη φορά που βγήκα στο Charing cross χάθηκα. Το Λονδίνο είναι ένα μεγάλο Κύμα, ένας (μουσικός) ωκεανός. Θυμάμαι τη διαδρομή από το Heathrow (με την piccadilly line) και τον αστείο σταθμό circus. Θυμάμαι την εστία της Έρης, μια κλασική red brick κατασκευή, και το μεγάλο δωμάτιο στον 20ο όροφο, με θέα στο αχανές. Στο Λονδίνο.
Βουτιά στο post-british, με ματιά post-boomer, εναλλαγές κλασικού και φρέσκου. Όπως, δηλαδή το ίδιο το Λονδίνο. Ανάμεσα σε ιστορίες της πόλης και δισκογραφίας θα ακουστούν στο σημερινό κύμα:
The Beatles, Pink Floyd, Gallows, The Who, SAULT, Oasis, Smiths, James, Joy Division, Bowie, Queen, Cream, Clash, Radiohead, Amy Winehouse, Dire Straits, Prodigy, Sex Pistols, Depeche Mode, Skepta, Ezra Collective, Placebo, Florence + the Machine, Rolling Stones, Cure.
London calling, yes, I was there, too
And you know what they said? Well, some of it was true.