Θεοφάνεια στου Μπάτη

Mpatis

Η παραλία του Μπάτη είναι η πιο ενδιαφέρουσα παραλία του Παλαιού Φαλήρου. Ένα ιδιαίτερο εθνολογικό και κοινωνικό μείγμα. Εδώ μαζεύονται καθημερινά αθλητές (βόλεϋ ρακέτες και τρέξιμο), εδώ υπάρχει σύλλογος χειμερινών κολυμβητών με ενεργά και φανατικά μέλη, οικογένειες με παιδιά και σκυλιά, μετανάστες αλλά και κάποιοι άστεγοι που τα τελευταία χρόνια μένουν μόνιμα σε κοντέινερ που έχει φέρει ο δήμος. Όπως κάθε χρόνο ανήμερα Θεοφανίων, έτσι και φέτος, στον Μπάτη στήνεται και μια δεύτερη εξέδρα απ’ όπου πετιέται παραδοσιακά ο σταυρός. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από την εξέδρα του Φλοίσβου με τους επίσημους, τους θεσμικούς και τον «καλό κόσμο» του Παλαιού Φαλήρου, ο Μπάτης χωράει τους διαφορετικούς. «Σήμερα με τόσο κρύο δεν θα ρθει και πολύς κόσμος» μου λέει ο Μήτσος, διαμένων στο πρώτο κοντέινερ της παραλίας. Οι χειμερινοί κολυμβητές προθερμαίνονται. Οι παπάδες ανεβαίνουν στο πάλκο και οι γενναίοι του Μπάτη βουτούν (όπως κάθε μέρα) στην θάλασσα. «Καλά αυτοί αφορμή ψάχνουν» λέει ένας απ’ το πλήθος.

Πρώτη δημοσίευση:

batis (31 of 38) batis (29 of 38) batis (38 of 38) batis (32 of 38) batis (23 of 38) batis (29 of 38) batis (24 of 38) Mpatis (11 of 38) Mpatis (1 of 38) Mpatis (10 of 38) Mpatis (8 of 38) Mpatis (3 of 38) Mpatis (26 of 38)

 

 

 

Γέννημα – θρέμμα Νεοσμυρνιώτης και Πανιώνιος, παιδί των 1980s, έφηβος των 1990s και ενήλικος του «ακόμα παίζεται», ως συνεπής Millennial. Το πρωί ντύνομαι καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο, τα μεσημέρια πατέρας και τα βράδια νοσταλγώ το μέλλον, που συνήθως έρχεται με την ορμή ενός κύματος. Άλλωστε στην κορφή ενός κύματος γνωρίστηκα με τον εαυτό μου, στο Λονδίνο έμαθα να βγάζω το ψωμί μου, στη Βαρκελώνη θυμήθηκα να ονειρεύομαι, στην Αβάνα εκτίμησα την υγρασία, στο Κάιρο βρήκα τους παππούδες μου και στη Νέα Σμύρνη επιστρέφω πάντα.

Be first to comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.