Είχε λοιπόν αυτό το τρομερό ατύχημα πριν κάποια χρόνια
Ήταν μικρός, αλλά ξέρεις, ήταν σε εκείνη την τρυφερή ηλικία που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα αλλά ακόμα είσαι μόμολο και σου βάζει η μάνα σου να φας
Είσαι στην αρχή μιας νέας εμπειρίας και δεκαετίας
Εξωπραγματική καύλα
Νομίζεις ότι κατακτάς τον κόσμο
Γεύεσαι τα συναισθήματα
Εξερευνείς το κορμί σου.
Τελοσπαντων, εκείνο το ατύχημα ,
Του άλλαξε τη ζωή.
Κλείστηκε,
ζορίστηκε,
αντέδρασε.
Όλα,
πολύ
Και όλα βαριά
Έκλεισε ο κύκλος, ανάρρωσε.
Αλλά το τραύμα ήταν πάντα εκεί
Και ενίοτε, όταν άλλαζε ο καιρός
Τον έπιαναν οι πόνοι
Και γλυφόταν ολόκληρος σαν γάτα
Μπας και περάσει
Του πήρε καιρό
Έμαθε
Μόνος του.
Και έτσι γεννήθηκε ξανά
Εγωιστής και δυνατός
Τότε κανείς δεν τον βοήθησε, οπότε…
Και σε ρωτάω,
Πως αλλάζει συνήθειες ο άνθρωπος ;
…
Άστο θα σου πω εγώ
Δεν αλλάζει συνήθειες ο άνθρωπος
Και λυπάμαι πάρα πολύ
Που εγώ βρέθηκα στον δρόμο αυτού του ανθρώπου
Και πάλεψα…
Πάλεψα να έχω πρόσβαση στο τελετουργικό γλυψίματος των πληγών
Κάτι το οποίο δεν κατάφερα ποτέ
Και…
Δυστυχώς δεν θα καταλάβω και ποτέ
Γιατί ο δικός μου ο κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ
Γιατί,
Πάντα θα έχω
Αυτό το γιατί
Γιατί (;) εγώ δεν μπόρεσα να συμβάλλω σε όλη αυτή τη κατάσταση
Γιατί (;) εγώ δεν μπόρεσα να φέρω τον εαυτό μου στη θέση που του άξιζε..
Τέλοσπαντων, ήθελες να με ρωτήσεις κάτι
– Ναι
– Πες μου
– Τι ατύχημα είχε ;
– Πληγώθηκε.
Του πλήγωσαν την καρδιά.
Μ.