Το κράτος δολοφονεί

Το κράτος δολοφονεί.

Το κράτος επιτελεί — γίνεται μπίζνα.

Το κράτος ως αόρατος μπαμπούλας, μια «καυτή πατάτα» που έπεσε στα χέρια ενός σταθμάρχη λίγο πριν σταματήσει η μουσική.

Το κράτος προστατεύει, τους φίλους του.

Θάβει και ξεθάβει και τσαλαπατά και φτύνει στα γυμνά κορμιά μας.

Το κράτος είναι η εκπαίδευση που γεννά περισσότερο κράτος, αλλά και αυτή που γεννά όνειρα, αντιστάσεις, ιδέες.

Το κράτος είναι τα νοσοκομεία που φροντίζουν, θεραπεύουν, ανακοινώνουν θανάτους σε οικογένειες.

Είναι τα μέσα μεταφοράς, ο κατακερματισμός τους και η σαπίλα μπροστά στο ξεπούλημα και το κέρδος.

Το κράτος είναι ντυμένο με μπλούζες πόλο, ακριβούς χαρτοφύλακες και πούρα σε καφετέριες στο Κολωνάκι.

Πού είναι το κράτος;

Παντού και πουθενά, ανάλογα με το βαθμό ευθύνης και επιβράβευσης.

Εμείς, τι είμαστε;

Αναλώσιμοι,

Απεργοί,

Άνεργοι,

Οργισμένοι,

Μάζα,

Λαουτζίκος,

Κοσμάκης,

Υπεύθυνοι,

Άτυχοι,

Φοιτητές,

Άριστοι,

Ψήφοι,

Υπάλληλοι,

Δημοσιογράφοι,

Αταίριαστοι,

Μετανάστες,

Φρικιά,

Είμαστε όλα όσα φτιάχνουν και όλα όσα απειλούν το κράτος.

Πειθαρχημένοι δυνητικοί τρομοκράτες.

Be first to comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.