Είχε λέτε μπουνάτσα για τόσο καιρό; Που είναι ο χειμώνας; Που έχει κρυφτεί ο αίολος; Μας βαρέθηκε; Δεν μας καταδέχεται πια; Γιορτάσαμε την περιστροφή της γαίας, γύρω απ’ τον ήλιο και κυρίως τον εαυτό της, στις παραλίες. Κουβαδάκια, καφέδες, τσιγάρα και κανένα κύμα στον ορίζοντα. Ήταν p-pass (στη γλώσσα τον σερφάδων) το κύμα του Θανάση, λογικό να καταλαγιάσουν τα πάθη. Να ηρεμήσει το ρευστό. Να ησυχάσει – για λίγο. Να γίνει στερεό – για λίγο. Λες και σταματάει η ροή. Λες και ημερεύει ποτέ η ζωή.
Στο πρώτο Κύμα του 23, θα έχουμε την χαρά να φιλοξενήσουμε δύο καλούς φίλους και ταλαντούχους μουσικούς. Ο Νίκος Κυριαζής θα τραγουδάει και ίσως “βαράει” ένα τρίχορδο μπουζούκι, έναν τζουρά, άντε και κάνα ρεμπετοκίθαρο. Ο Αλέξανδρος Καμπουράκης, πιο νέος και πιο “μονογαμικός” θα πάρει αγκαλιά το ακορντεόν του. Αν ρωτήσεις τα πάλκα των Αθηνών, δεν θα βρεις πιο ταλαντούχο απ’ τον Αλέξανδρο. Και τι, έχει μάθει να δαμάζει το μαγικό κουτί που δεν λέει ποτέ όχι, που ακολουθεί, καθοδηγεί, συνοδεύει, σκεπάζει.
Με τη φωνή του Νίκου, τα πλήκτρα του Αλέξανδρου και τη δική μου περιέργεια που παίρνει την μορφή της πάρλας θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια εκπομπή αφιερωμένη στο μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι. Ναι, είναι δύσκολο και μεγάλο αυτό το Κύμα. Τσιτσάνης, Γαβαλάς, Ζαμπέτας, Χιώτης, Μίκης και Μάνος, Πάνου και πόσοι ακόμα. Στα πεντάγραμμα της εξισωτικής ζωής. Στην αποθέωση της λαϊκής κουλτούρας που ακόμα και σήμερα ανατέμνει τις διαιρέσεις. Ενώνει ή χωρίζει με την μαγική αυθεντία του αδιαπραγμάτευτου. Εβίβες.