“Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει και σένα κι ας είσαι μακριά”
Είναι μερικές μέρες που νιώθεις ευτυχία. Ανάμεσα σε άμμους, βοτσαλάκια, ιώδιο και νερό· ανάμεσα σε φύκια και ψαράκια, ανάμεσα σε ό,τι κυκλοφορεί στην πολυδιάστατη οντότητα ενός κύματος, η φωνή μου θα συναντήσει αυτή του Θανάση· του αγαπημένου μου Έλληνα δημιουργού. Ενός ανθρώπου ενεργού, πέρα για πέρα. Συμφωνήσαμε να μην βασίσουμε το σημερινό Κύμα σε δικές του μόνο μουσικές, αλλά κυρίως να διαλέξει εκείνος· να μας μιλήσει για όσα ακούει, όσα διαμορφώνουν το ηχόχρωμά του, τον στίχο του, την αισθητική του. Όσα μαζεύτηκαν με τα χρόνια και περνάνε με κάθε τρόπο στα τάστα απ’ το τζουραδάκι του.
Το Κύμα σήμερα θα “σκάσει” μαζί με τη φωνή και τ’ ακούσματα του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ζούμε όταν ανταμώνουμε με τους σπουδαίους μας “γείτονες”.
“Αντί πανιά πουκάμισα
και για κουπιά τα χέρια,
ψαρεύει αναστεναγμούς
και τους πουλάει στ’ αστέρια”