Έχεις κάθε δικαίωμα να είσαι θάλασσα.
Γαλήνια. Γεμάτη χρυσές αντανακλάσεις στα απέραντα γαλαζοπράσινα νερά σου τόσο που, ένα μικρό σκίρτημα, να είναι αρκετό για να ηχήσει ως τύρβη του Διονύσου και να εξουσιάσει τα ατάραχα νερά σου.
Ή με τρικυμία. Κρατερή. Γεμάτη προσωπική επανάσταση και εκστατική διαδρομή, ικανή να παρασύρει τα πάντα στο διάβα της.
Σκότος. Βαθύ. Τόσο που ακόμα και το ολόγιομο ολονύχτιο φεγγάρι να είναι ανίκανο να διαπεράσει σχισμές φωτός στο ερεβώδες πέπλο των νερών σου.
Ή με φως. Λαμπρή. Διαυγής. Τόσο που να μπορεί να αναδύεται το βένθος σου, καθώς οι βαθιές ακτίνες του ηλίου θα χαϊδεύουν την επιφάνεια σου.
Πότε βρώμικη, γεμάτη διάσπαρτα αποκομμένα φύκια, αναμειγμένα με στροβιλισμένους κόκκους άμμου κι άλλα περιττά που ο άνεμος συμπαρασύρει.
Πότε καθάρια και εξαγνισμένη, ως μια θεϊκή, γυναικεία γυμνή σάρκα. Τόσο αγνή που ένα επιδέξιο χορευτικό χάδι να αναδεικνύει το άρωμα του μύρου.
Αλμυρή. Όπως αυτά τα αλμυρά σταγονίδια που άλλοτε απολαμβάνεις να γεύεσαι γεμάτη υποσχέσεις με την άκρη της γλώσσας σου, ενώ αυτά κυλάνε προκλητικά χαρτογραφόντας την υδάτινη μάζα σου.
Κι άλλοτε πάλι φροντίζεις να απαλλάσσεσαι αμέσως με ένα ταχύ σκούπισμα.
Εχεις κάθε δικαίωμα να είσαι θάλασσα.
Φρόντισε μονάχα, κανέναν να μην παρασέρνεις τις μέρες των φουρτούνων.
Εξάλλου η θάλασσα είναι πάντα τόσο ωραία όπως κι εσύ.
