Έλα, κάθισε πλάι μου.
Βλέπεις αυτόν τον πίνακα εκεί; Είναι η “Έναστρη Νύχτα” του Van Gogh. Κάθε φορά που συλλογίζομαι τον έρωτα, τον παρατηρώ. Χάνομαι σε μια δίνη αλόγιστων συναισθημάτων, στα βρώμικα λόγια, στις χορευτικές σιλουέτες των γυμνών παθιασμένων κορμιών που ανταμώνουν καρτερικά, στα μεθυστικά παραδωμένα φιλιά, στα χάδια της κεφαλής και τους ψιθύρους γύρω γύρω απ’ το αυτί που μαρτυρούν ομολογίες ηδονής. Κάπου εκεί στο μεσοδιάστημα, σαν να γεννάται η αίσθηση πως ακούγεται χαμηλόφωνα Chopin. Σιωπή. Οκνηρία σε σώμα και νου, μονάχα, κάτι ντροπαλά χαμόγελα στο μισοσκόταδο. Δέσμιοι του τώρα σε μια χημική παραισθησιογόνα διάθεση.
Ο έρωτας αγάπη μου, θέλει θάρρος και ετοιμότητα. Θέλει να είσαι έτοιμος να χάσεις τον έλεγχο, σε παρασέρνει, σε μεταμορφώνει, σε αιχμαλωτίζει είτε αργά και βασανιστικά είτε αβίαστα και ξαφνικά. Βλέπεις αυτή η ανυπέρβλητη ανάγκη του αμοιβαίου και ολοκληρωτικού πάθους σε θολώνει. Κυριεύεσαι απο μια μαγική οντότητα που κρατάει ενεργά μόνο τα ένστικτα της γενετήσιας ορμής. Καθαρά κτήνη.
Η καρδιά σου χτυπά σε ακανόνιστους ρυθμούς, μουδιάζει ο εγκέφαλός σου, τα άκρα σου καίνε, τα μάγουλα σου ροδαλίζουν, τα μάτια σου παράγουν δάκρυα, το στομάχι σου γεμίζει σμήνος πεταλούδων, κατακλύζεσαι απο ρίγος, τρέμεις, πολλές φορές ακόμα, ξεχνάς να αναπνεύσεις.
Θυμάμαι, κάποτε, κατάφερα να μυρίσω απο απόσταση την ανάσα του στόματος του, σαν άγριο θεριό που προσμένει το θήραμα του. Κρατούσα για καιρό την γεύση του στόματός του …
Ώσπου πόνεσα, τόσο, που τελικά όλες μου οι αισθήσεις νέκρωσαν, τα άκρα μου παρέλυσαν, το σώμα μου αδρανοποιήθηκε. Στην αρχή πιστεύεις πως μπορείς να υπερνικήσεις όλα τα δεινά αλλά έπειτα νιώθεις πως όλα τα δεινά σε έχουν κατατροπώσει. Το τόλμησα και δεύτερη φορά, δεν παραιτούμαι εύκολα…Μέχρι που κατάλαβα πως τίποτα δεν αναπτύσσεται σε τόσο γοργούς ρυθμούς με τόσες προσδοκίες και βλέψεις και να αποτυγχάνει, σχεδόν πάντα το ίδιο γοργά, όπως ο έρωτας. Έτσι έμαθα να υποκρίνομαι, να τον ξεγελώ.
Εξάλλου έχω την πολυτέλεια να είμαι αιθεροβάμων, μπορώ να ερωτεύομαι κάθε μέρα και κάτι νέο, απλά κοιτάζοντας την “Έναστρη Νύχτα” και ακούγοντας Chopin.
Θες ένα ποτήρι ουίσκι; Η νύχτα έχει τόσο ερωτική διάθεση.
Άκου! Waltz in a mirror. Χορεύουμε;